MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanığın 09.04.2015 tarihli dilekçesi ile hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından hakkında verilen 18.03.2015 tarihli mahkumiyetine dair kararı temyiz ettiği, mahkemece 09.06.2015 tarihli ek karar ile mala zarar verme suçundan verilen adli para cezasının kesin nitelikte olduğundan bahisle temyiz isteminin reddine karar verildiği, UYAP üzerinden yapılan incelemede anılan bu ek kararın sanığa 16.06.2015 tarihinde tebliğ edildiği ve sanığın ek kararı temyiz etmediğinin anlaşılması karşısında, hırsızlık suçundan kurulan 18.03.2015 tarihli karara hasren yapılan temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b maddesinde düzenlenen hırsızlık suçu için öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Kanunun 66/1-e ve 67/4. maddelerinde belirtilen 12 yıllık genel dava zamanaşımının, suç tarihi olan 04.05.2007 gününden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’nun temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddesi uyarınca sanık hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 17.09.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.