Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 2.806,33 TL maddi, 3.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine
Temyiz Edenler: Davacı vekili ve davalı vekili


Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dairemizce UYAP ortamında yapılan sorgulamada ve yerel mahkemece 09.12.2015 tarihinde UYAP ortamında davacının tazminata esas gözaltı ve tutukluluk süresi için açmış olduğu başka davasının bulunmadığının tespit edilmesi nedeniyle tebliğnamenin bu yöndeki bozma isteyen görüşüne iştirak edilmemiştir.
Tazminat talebinin dayanağı olan .... Ağır Ceza Mahkemesinin 2015/306 Esas – 2015/211 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının uyuşturucu veya uyarıcı madde imal ve ticareti suçundan 31.05.2015 – 21.08.2015 tarihleri arasında 82 gün gözaltında ve tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 30.10.2015 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK"nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu,
Davacının 50.000 TL maddi, 50.000 TL manevi tazminatın gözaltına alınma tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 2.806,33 TL maddi, 3.000 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedildiği anlaşılmakla;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davalı vekilinin, davanın reddi gerektiğine, davacı vekilinin, usul ve yasaya aykırı karar verildiğine ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Her ne kadar CMK"nın 144/1-a maddesinin yürürlükten kaldırılması nedeniyle mahsup tazminata engel oluşturmayacak ise de, mahsup edilen sürenin hükmolunacak tazminat miktarının tayininde dikkate alınması gerektiği nazara alındığında, UYAP ortamında yapılan sorgulamada davacının tutuklu kaldığı süre içerisinde ve daha sonraki tarihlerde hükümlü olarak cezaevinde bulunduğunun anlaşılması karşısında davacının gözaltı ve tutukluluk süresinin diğer bir hükümlülüğünden mahsup edilip edilmediğinin tereddüde yer verilmeyecek şekilde araştırılmasında zorunluluk bulunması,
2- Gerekçeli kararın gerekçesinde davacı lehine hükmedilen tazminat miktarları için yasal faize hükmedilmediğinin belirtilmesine karşın, hükmün esasını teşkil eden kısa kararda ve gerekçeli kararın hüküm fıkrasında davacı lehine hükmedilen tazminat miktarları için yasal faize hükmedilmesi suretiyle çelişkiye neden olunması,
3- Antalya L Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu Müdürlüğünün 02.02.2016 tarihli cevabi yazısında davacının tazminata esas tutuklama müzekkeresinin 01.06.2015 – 15.06.2015 tarihleri arasında infaz gördüğünün bildirilmesi karşısında, davacının bu süreler için tazminata hak kazandığı gözetilmeden infaz tüm tutukluluk süresi için tazminata hükmedilmesi,
4- Dava dilekçesinde hükmedilen tazminat miktarlarına gözaltına alınma tarihinden yasal faize hükmedilmesi talep edilmesine rağmen, tutuklama tarihinde yasal faize hükmedilmesi,
Kabule göre de;
Nesnel bir ölçüt olmamakla birlikte, davacı lehine hükmedilecek manevi tazminatın davacının sosyal ve ekonomik durumu, üzerine atılı suçun niteliği, tutuklanmasına neden olan olayın cereyan tarzı, tutuklu kaldığı süre ve benzeri hususlar ile tazminat davasının kesinleşeceği tarihe kadar faizi ile birlikte elde edeceği parasal değer dikkate alınıp, hak ve nesafet ilkelerine uygun, makul bir miktar olarak tayin ve tespiti gerekirken, belirlenen ölçütlere uymayacak miktarda eksik manevi tazminata hükmolunması,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin ve davacı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 14.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.