Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/8241 Esas 2019/8183 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/8241
Karar No: 2019/8183
Karar Tarihi: 02.05.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/8241 Esas 2019/8183 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, hırsızlık suçu nedeniyle sanığı mahkum etti. Ancak, tebligat işlemleri yapılmadığı için sanığın yokluğunda verilen hükmün tebliği geçersiz sayıldı. Temyiz istemi de süresinde yapılmadığı için reddedildi. Mahkeme, TCK'nın 53. maddesi kapsamındaki hak yoksunluklarının infaz aşamasında uygulanabileceğine karar verdi. Kanunlar ise Tebligat Kanunu (7201) ve Türk Ceza Kanunu'nun (5237) 53. maddesi olarak belirtilmiştir.

2. Ceza Dairesi 2019/8241 E. , 2019/8183 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10/2. fıkrasının, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun"un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu"nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu"nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkansızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilmeksizin, sanık ...’nın yokluğunda verilen hükmün tebliği gerektiği halde, hükmün doğrudan adres kayıt sistemindeki adresinde, 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre yapılan 30.05.2014 tarihli karar tebliği işleminin geçersiz olması karşısında, sanık ...’nın temyiz isteminin öğrenme üzerine süresinde olduğu kabul edilerek, yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin kısmen istem gibi ONANMASINA, 02.05.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.