Hakaret - tehdit - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2019/5954 Esas 2019/13452 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/5954
Karar No: 2019/13452
Karar Tarihi: 01.10.2019

Hakaret - tehdit - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2019/5954 Esas 2019/13452 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sulh Ceza Mahkemesi, tehdit ve hakaret suçlamalarıyla ilgili olarak davalıların beraatına ve ceza vermekten vazgeçilmesine karar vermiştir. Temyiz isteminin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildiğinde, hakaret suçuna ilişkin başka temyiz nedenleri bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Ancak, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 129/3. maddesi uyarınca hakaretin karşılıklı olarak işlendiği kabul edildiğinde ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği ancak yerine \"ceza vermekten vazgeçilmesine\" şeklinde karar verilmiştir. Bu kararın kanuna aykırı olduğuna ve hükümden \"ceza vermekten vazgeçilmesine\" ibaresinin çıkartılarak yerine \"ceza verilmesine yer olmadığına\" ibaresinin eklenmesi gerektiğine karar verilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 129/3. maddesi, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 223/4. maddesi, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ve 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 322. maddesi.

18. Ceza Dairesi 2019/5954 E. , 2019/13452 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hakaret, tehdit
HÜKÜMLER : Beraat, ceza vermekten vazgeçilmesine

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
1- Tehdit eylemine ve yükletilen suça yönelik katılanlar ... ve ..."un temyiz iddiaları yerinde görülmediğinden tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA,
2- Hakaret suçundan kurulan hükme yönelik temyize gelince;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak,
5237 sayılı TCK"nın 129/3. maddesi uyarınca hakaretin karşılıklı olarak işlendiğinin kabul edilmesi halinde, 5271 sayılı CMK"nın 223/4. maddesi gereğince “ceza verilmesine yer olmadığına” karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, “ceza vermekten vazgeçilmesine” şeklinde karar verilmesi,
Kanuna aykırı, katılanlar ... ve ..."un temyiz iddiaları bu nedenle yerinde ise de, bu husus, yeniden duruşma yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte olduğundan, tebliğnameye kısmen uygun olarak 5320 sayılı Kanunun 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesi uyarınca, temyiz edilen kararın açıklanan noktası hükümden “ceza vermekten vazgeçilmesine" ibaresinin çıkartılarak yerine "ceza verilmesine yer olmadığına" ibaresinin eklenmesi suretiyle, HÜKMÜN DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 01/10/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.