Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2013/16288 Esas 2014/323 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : Adana 3. İş Mahkemesi
Tarihi : 28/02/2013
Numarası : 2012/87-2013/103

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekilince istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı vekili, davacının 2011 yılı 10,11,12. aylarına ait ücret alacaklarının ve tüm çalışma dönemi boyunca fazla mesai ücretlerinin ödenmediğinden bahisle haklı nedenle iş akdini feshettiğini belirterek, hak etmiş olduğu kıdem tazminatı ile yıllık izin , genel tatil, hafta tatili ve fazla çalışma ücreti alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla mesai ücretinin ödendiği yönünde ibraname ve ödeme makbuzları sunarak davacının davalı işverenden herhangi bir alacağı bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasında davacının alacaklarının ödenip ödenmediği noktasında uyuşmazlık söz konusudur.
Davalı taraf cevap dilekçesinin 2 nolu bendinde davacıya fazla mesai alacaklarına karşılık olmak üzere 1.600.00 TL ödediğini savunmuş ve dilekçe ekinde toplam 7 adet makbuz sunmuştur. Sunulan bu makbuzlarda; 22/12/2009 tarihinde Mayıs-Ağustos ayları fazla mesai ücreti olarak 595.80 TL ve Eylül-Aralık fazla mesai fark ücreti olarak 595.80 TL, 15/12/2010 tarihli Temmuz-Aralık arası fazla mesai fark ücreti olarak 979.98 TL, 22/07/2011 tarihli Ocak-Haziran arası fazla mesai fark ücreti olarak 1.026.36 TL ve 23/08/2010 tarihli Ocak-Haziran arası fazla mesai fark ücreti olarak 939,42 TL olmak üzere 4.137.36 TL nin fazla mesaiye karşılık ödendiği görülmektedir. 04/10/2011 tarihinde avans olarak tutarı 600.00 TL ve 10/10/2011 tarihli ve 1.000.00TL tutarlı avans makbuzunun sunulduğu, davacı vekilince her ne kadar bu ödemelerin yol ve yemek ücretlerine karşılık ödendiği ve içeriklerinin sonradan doldurulduğu ileri sürülmüşse de Adana 2. İş Mahkemesinin 2012/154 E sayılı dava dosyasında davacının tanık olarak dinlenildiği ve kendisi ile ilgili olarak " Şirket yetkilisi M..K.. yemek ve yol paralarının ödeneceğini bildirdi, bunun için büroya gittik öğle vaktiydi. Kendisi 7 şer tane makbuzu masasına koymuştu. Bize ben cumaya gideceğim siz bunları imzalayın ben doldurur paranızı öderim dedi. Daha sonra bu paralar bize elden ödenmedi. Ancak hesabımıza 2 parçada para yatırıldı. Benim davalı şirketten 2.000.00 TL alacağım vardır. Bu yatırılan paranın maaş mı yoksa yemek ve yol ücreti mi olarak yatırıldığını bilemiyorum. İbranameyi de boş olarak imzaladık şeklinde beyanda bulunduğu görülmektedir.
19.09.2012 tarihli bilirkişi raporunda ise fazla Mesai bölümünde; yukarıda ayrıntısı belirtilen ödeme makbuzlarından bahsedilmiş ancak makbuzların geçerliliği Mahkemenin takdirine bırakılarak sunulan makbuzlarda daha fazla ödeme görülmesine rağmen davalı beyanı doğrultusunda 1.600.00 TL mahsup edilerek hesaplama yapılmıştır. Rapor, mahkemece hükme esas alınmıştır. Makbuzlardaki ödemelerin hangi gerekçe ile değerlendirme dışı tutulduğu gerekçeli karardan anlaşılamamıştır.
Yapılacak iş, davacı isticvap edilerek ve bahsedilen dosyadaki beyanı da kendisine okunarak ödeme makbuzları konusunda yeniden beyanının alınması "2.000.00 TL alacağım kalmıştır" şeklindeki beyanının da açıklattırılarak imzalı ödeme makbuzlarına değer verilip verilemeyeceği tüm delillerle birlikte değerlendirilip yapılacak hesaplama sonucunda bir karar vermektir.
Mahkemece eksik inceleme ile karar verilmesi isabetsiz olmuştur.
O halde davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 15.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.