Mahkemesi : Mersin 3. İş Mahkemesi
Tarihi : 21/11/2012
Numarası : 2012/323-2012/33

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davacı vekili ile davalı Mersin Liman Hizmetleri Denizcilik Nak.Tic.Ltd.Şti. vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Davalının temyizi yönünden;
Miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar HUMK.nun 426/A maddesi uyarınca temyiz edilemez.
Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir. Temyiz kesinlik sınırı belirlenirken yalnız dava konusu edilen taşınır malın veya alacağın değeri dikkate alınır. Faiz, icra (inkar) tazminatı, vekalet ücreti ve yargılama giderleri hesaba katılmaz.
Birleştirilen davalarda, temyiz sınırı her dava için ayrı ayrı belirlenir.
İhtiyari dava arkadaşlığında, temyiz sınırı her dava arkadaşının davası için ayrı ayrı belirlenir.
Karşılık davada, temyiz sınırı asıl dava ve karşılık dava için ayrı ayrı belirlenir.
Tespit davalarında, temyiz sınırı tespit davasının öncüsü olduğu eda davasının miktar ve değerine göre belirlenir.
Temyiz sınırından fazla bir alacağın tamamının dava edilmiş olması halinde, hükümde asıl istemin kabul edilmeyen bölümü temyiz sınırını geçmeyen tarafın temyiz hakkı yoktur. Kısaca temyize konu edilen miktara bakılarak kesinlik belirlenir.
Alacağın bir kısmının dava edilmesi halinde, kısmi davada kesinlik sınırı dava edilen miktara göre değil, alacağın tamamına göre belirlenir.
Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu’nun 06.06.1975 gün ve 1975/6-8 sayılı içtihadında, “5521 sayılı yasada açık düzenleme olmamakla birlikte, bu yasanın 15. maddesindeki düzenleme gereği HUMK.nun 426/A maddesindeki kesinlik sınırının iş mahkemelerinde verilen kararlarda da uygulanması gerektiği, grup halinde açılan davaların salt iş mahkemelerine özgü bir dava türü olmadığı, bu nedenle seri olarak açılan davalarda her dosya için kesinlik sınırına bakılması gerektiği” açıkça belirtilmiştir.
Dosya içeriğine göre davalı vekili tarafından temyize konu edilen miktar karar tarihi itibari ile 1.690,00 TL kesinlik sınırı kapsamında kaldığından davalının temyiz isteminin HUMK.nun 426/A, 432 maddeleri uyarınca REDDİNE,
2-Davacının temyizi yönünden;
Davacı vekili, davacının asıl işverenin Mersin Uluslararası Liman İşletmeciliği A.Ş"nin alt işvereni olan firma Mersin Liman Hizmetleri Denizcilik Nakliyat Tic. Ltd. Şti"nde bir yıldan bu çalışmasının 31/08/2011 gününe kadar sürdüğünü, davacının iş akdinin davalı alt işveren Mersin Liman Hizmetleri tarafından herhangi bir hukuki gerekçe ileri sürülmeden haksız bir şekilde 31/08/2011 tarihinde feshedildiğini belirterek kıdem tazimatı ile ücret alacağının davalıdan tahsiline talep etmiştir.
Davalı Mersin Uluslararası Liman İşletmeciliği A.Ş vekili müvekkili şirketinin Mersin Limanını TCDD ve Özelleştirme İdaresi Başkanlığı ile 11/05/2007 tarihinde imzalanan 36 yıl süreli imtiyaz sözleşmesi uyarınca işlettiğini, 31/08/2011 tarihinden sonra yeni yüklenicilik sözleşmesi imzalanmadığını, bu sebeple davadaki isteğin diğer davalıya yöneltilmesi gerekeceğini, zira davacının müvekkilinin işçisi olmadığını belirterek davalı Mersin Liman Hizmetleri Denizcilik Nakliyat Tic. Şti vekili, diğer davalı ile yapılan görüşmeler sonlanmadan davacının kötü niyetli olarak sözleşmeyi feshettiğini, fesihte son çare ilkesine uymadığını belirterek davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Somut olayda, alt işveren M.. L.. H.. D.. Nakliyat Tic.Ltd.Şti. 31.08.2011 tarihinde ihale süresi biterek asıl işverene ait iş yerinden ayrılmıştır.Davacı ihtarname çekmesine rağmen davacıya çalışacak yeni işyeri göstermemiştir. Davacı ihtarnamede yeni iş yeri gösterilmemesi halinde iş akdini kendisinin fesh edeceğini bildirdiğinden iş akdi sona ermiştir ve fesih haklı nedene dayanmaktadır. Asıl işveren M.. A...‘de araya fasıla girdikten sonra 20.09.2011 tarihinde işe başlaması artık yeni bir iş akdi olarak yorumlanmalıdır. Bu nedenle davacının kıdem tazminatı talebinin kabulüne karar vermek gerekirken reddine karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalının temyiz dilekçesinin reddine, temyiz harcının davalıya iadesine, kararın yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 15.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.