MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
(FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ SIFATIYLA)
TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasındaki davadan dolayı ... 3. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 29.11.2013 gün ve 2012/27-2013/795 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Mahkemece verilen karar davacı vekili Av. ... tarafından 11/02/2016 havale tarihli dilekçe ile temyiz edilmiş ise de; gerekçeli kararın davacı vekillerinden Av. ...’un işyerinde daimi çalışanına 08/09/2014 tarihinde tebliğ edildiği, bu tarihten evvel vekilin vekalet görevinin son bulduğuna dair dosya kapsamında ve UYAP sistemi üzerinde bir işaret bulunmadığı, 7201 sayılı Tebligat Kanununun 11. maddesi de gözetildiğinde gerekçeli kararın davacı vekiline bu tarihte tebliğ edildiğinin kabulü gerektiği, ayrıca 02/02/2016 tarihinde davacı vekili Av. ...’e yapılan gerekçeli karar tebliğinin temyiz süresi bakımından yeni bir hak bahsetmeyeceği, bu durumda kararın HUMK 432/1 maddesinde belirtilen 15 günlük yasal temyiz süresi geçtikten sonra temyiz edildiği anlaşılmıştır. HUMK 432/4. madde ve fıkrasına göre, süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01/06/1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davacı vekilinin HUMK 432/4. maddesi uyarınca, temyiz isteminin süre yönünden reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin hüküm tarihinde yürürlükte bulunan HUMK"nun 432/4"üncü maddesi uyarınca süre yönünden REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 05/11/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.