Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/13168 Esas 2020/2059 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/13168
Karar No: 2020/2059
Karar Tarihi: 18.02.2020

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/13168 Esas 2020/2059 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından dolayı mahkum edilmiştir. Hırsızlık suçundaki hüküm incelenirken TCK'nın 143. maddesinin yazılmamış olması sebebiyle bir sonraki uygulama maddesindeki indirim oranı dikkate alınarak hüküm verilmiştir. Mala zarar verme suçundaki adli para cezasının miktar ve türüne göre, CMUK'un 317. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, sanığın temyizi reddedilmiştir. Sanığın denetim süresi içerisinde yeni bir suç işlemesi nedeniyle hükmolunan hapis cezası TCK'nın 50/1-a maddesi uyarınca paraya çevrilmiştir. Kanun maddeleri: 5237 sayılı TCK'nın 143. maddesi, 14/04/2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa\"nın 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un geçici 2. maddesi, CMK'nın 231. maddesi.

13. Ceza Dairesi 2019/13168 E. , 2020/2059 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14/04/2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa"nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, sanığın temyiz isteminin CMUK"nun 317. maddesi gereğince REDDİNE,
II-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Açıklanan hükümde 5237 sayılı TCK’nın 143 maddesinin yazılmamış bulunması bir sonraki uygulama maddesindeki indirim oranını dikkate alındığında TCK’nın 143. maddesinin sehven yazılmadığı anlaşılmakla mahallinde düzeltilebilir maddi hata olarak kabul edilmiştir.
Denetim süresi içerisinde kasten yeni bir suç işlediği anlaşılan sanık hakkındaki, açıklanması geri bırakılan hükmün aynen açıklanması ile yetinilmesi yerine, CMK"nın 231. maddesinin 11. fıkrasının 2. cümlesindeki hükme aykırı olarak ilk hükümden farklı olarak hükmolunan hapis cezasının TCK’nın 50/1-a maddesi uyarınca paraya çevrilmesine karar verilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre sanığın temyiz istemleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle eleştiri dışında usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye aykırı olarak ONANMASINA, 18/02/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.