5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2016/18726 Esas 2020/4143 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/18726
Karar No: 2020/4143
Karar Tarihi: 12.05.2020

5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2016/18726 Esas 2020/4143 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın 5607 sayılı Kanuna muhalefet suçundan mahkumiyetine karar vermiş ve müsadere cezası verilmiştir. Ancak, suç tarihinden sonra çıkan yasaların da dikkate alınması gerektiğine karar verilmiştir. Bu yasaların sanık lehine hükümler içerdiği ve etkin pişmanlık uygulamasının mümkün hale geldiği belirtilerek, somut olaya uygulanarak cezalar karşılaştırılmış ve sanığın hukuki durumunun tayin ve takdirinin yerel mahkemenin görevi olduğu vurgulanmıştır. Kararın bozulma nedenleri, sanığın cezalandırılmasında uyulmayan hükümler ve mağdur TAPDK'nın davanın sonucundan haberdar edilmeden karar verilmesidir.
Kanun maddeleri:
- 5607 sayılı Kanunun 3/18. maddesi
- 4733 sayılı Yasanın 8/4. maddesi
- 6455 sayılı Kanun
- 6545 sayılı Kanun
- 7242 sayılı Kanunun 61. maddesi
- 5607 sayılı Kanunun 3/22. maddesi
- 5607 sayılı Kanunun 5/2. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi
- 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi
- 5607 sayılı Kanuna eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası
- 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi

7. Ceza Dairesi 2016/18726 E. , 2020/4143 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, müsadere

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
TAPDK davaya katılabilecek surette suçtan zarar gördüğünden, CMK"nun 260. maddesi uyarınca hükmü temyize hakkı bulunduğu gözetilerek TAPDK vekili ve sanığın temyiz istemi yönünden yapılan incelemede;
Suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliğine göre sanığın eyleminin 4733 sayılı Yasanın 8/4. maddesi kapsamında kaldığı, ancak suç tarihinden sonra 11/04/2013 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6455 sayılı Kanun ile 4733 sayılı Yasanın 8/4. maddesinin yürürlükten kaldırılarak atılı suça ilişkin düzenlemenin 5607 sayılı Yasanın 3/18. maddesi kapsamı içine alındığı ve halen yürürlükte bulunan 6545 sayılı Yasa ile değişik 3/18. maddesi ile de aynı düzenlemenin korunduğu cihetle,
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine 7242 sayılı Yasanın 62.maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla,
Suç tarihinde yürürlükte olan 4733 sayılı Yasa ile 6545 ve 7242 sayılı Yasalar ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın ilgili hükümleri (5607 sayılı Yasanın 3/18. maddesinin yollamasıyla 3/5, 3/10, 3/22 ve 5/2. maddeleri) somut olaya uygulanarak belirlenen sonuç cezalar karşılaştırılmak suretiyle sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri ile 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasa"ya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
Kabule göre ise;
1. Ele geçen eşyanın niteliğine ve suç tarihine göre, sanığın 5752 sayılı Yasa ile değişik 4733 sayılı Yasanın 8/4. maddesi uyarınca cezalandırılması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
2. Suçtan doğrudan zarar gören ve davaya katılma hakkı bulunan TAPDK"nun yargılamadan haberdar edilerek katılma imkanı tanınmadan yokluğunda karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, müşteki TAPDK vekili ile sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca sair yönleri incelenmeksizin BOZULMASINA, 12.05.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.