Esas No: 2020/3594
Karar No: 2021/34
Karar Tarihi: 18.01.2021
Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2020/3594 Esas 2021/34 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi, bir kişi hakkında hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal, mala zarar verme suçlamalarıyla mahkumiyet kararı vermiştir. Ancak, sanığın mala zarar verme suçundan verilen adli para cezasına ilişkin hükümün temyize uygun olmadığı gerekçesiyle reddedilerek, konut dokunulmazlığının ihlali ve hırsızlık suçlarına ilişkin hükümler bozulmuştur. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin hırsızlık suçuna ilişkin bazı bölümlerinin iptal edilmesi kararı da dikkate alınmıştır. 6545 sayılı Yasaya göre, adli para cezalarının ödenmemesi durumunda hapis cezasına çevrilebileceği ve kamuya yararlı bir işte çalışma tedbirine karar verilebileceği belirtilmiştir. Kanun maddeleri: 6217 sayılı Kanun, 5320 sayılı Kanun, 1412 sayılı CMUK, 5237 sayılı TCK, 6545 sayılı Yasaya göre değişik 106/3. madde.
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
14/04/2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanun"a eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000,00 TL"ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, mala zarar verme suçundan dolayı sanık ... hakkında tayin edilen adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibarıyla temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi gereğince sanık ... müdafiinin temyiz itirazının tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II-Sanık ... hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümlerin incelenmesinde;
Hırsızlık suçundan kurulan hükümde 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Sanığın atılı suçu ve olay yerinden elde edilen görüntüleri kabul etmediği, soruşturma aşamasında kolluk tarafından hazırlanan 10/04/2010 tarihli CD izleme ve teşhis tutanağında görüntülerdeki kişinin sanık olduğu tespitinin yapıldığı, kovuşturma aşamasında hazırlanan 25/04/2011 tarihli bilirkişi raporunda sanığa ait fotoğraf karşılaştırılması yapılmadığı, CD içerisinde bulunan görüntülerin fotoğraf dökümü yapılarak olayın gerçekleştirme anlarının belirtildiğinin anlaşılması karşısında, sanığın değişik cephelerden çektirilecek teşhise elverişli boy fotoğrafları temin edilerek mevcut kamera görüntülerindeki kişinin sanık olup olmadığının, bilirkişi marifetiyle, gerektiğinde Adli Tıp Kurumundan, Polis veya Jandarma Kriminal Daire Başkanlığından alınacak rapor ile sanığın tüm aşamalarda suç tarihinde İzmit ilçesine hiç gitmediği yönünde savunmada bulunduğu gözetilerek; sanığa ait telefon hattının HTS kayıtları getirtilip, tereddüde mahal vermeyecek şekilde belirlenerek sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdiri gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 81. maddesi ile değişik 106/3. maddesi uyarınca adli para cezalarının ödenmesi halinde kamuya yararlı bir işte çalışma tedbirine de karar verilebileceği gözetilerek, sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümde infaz yetkisini de kısıtlar şekilde adli para cezasının ödenmemesi halinde hapse çevrileceğinin ihtar edilmiş olması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin temyiz itirazı bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 18/01/2021 tarihinde oybirliği ile karar verildi.
