(KANUN YARARINA BOZMA İSTEMİ)


Taammüden adam öldürmeye eksik teşebbüs suçundan İstanbul 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 17/10/2002 tarihli ve 2000/197 esas, 2002/250 kararı ile 12 yıl 6 ay hapis cezasına hükümlü ...’ün, cezasının infazı sırasında 18/11/2002 tarihinde şartla tahliye edilmesini müteakip, bihakkın tahliye tarihi dolmadan 02/01/2010 tarihinde işlediği suça ilişkin Karşıyaka 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 30/06/2010 tarih ve 2010/4-385 sayılı kararının kesinleşmesi üzerine, ikinci suçunu işlediği 02/01/2010 tarihi ile önceki suça ilişkin bihakkkın tahliye tarihi olan 26/03/2013 tarihleri arasındaki sürenin aynen infazına dair İstanbul 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 28/11/2014 tarihli ve 2014/1118 değişik iş sayılı kararını müteakip, hükümlü hakkında şartla tahliyenin 4616 sayılı Kanun kapsamında yapıldığı ve ikinci suçun aynı neviden yahut daha ağır nitelikte bulunmadığından bahisle 2014/1118 değişik iş sayılı kararın kaldırılmasına dair İstanbul 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 12/01/2016 tarihli ve 2013/469 esas, 2014/246 sayılı ek kararına yönelik itirazın reddine dair İstanbul 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 28/01/2016 tarihli ve 2016/69 değişik iş sayılı kararı ile ilgili olarak;
4616 sayılı 23 Nisan 1999 Tarihine Kadar İşlenen Suçlardan Dolayı Şartla Salıvermeye, Dava ve Cezaların Ertelenmesine Dair Kanunun 1/1-(4/2-3). maddesinde tanımlanan "aynı cins veya daha ağır şahsi hürriyeti bağlayıcı cezayı gerektiren bir suç" kavramının aynı maddede tanımlanan "davanın açılması veya kesin hükme bağlanmasının ertelenmesi" kararının geri alınmasına ilişkin bir düzenleme olduğu, şahsi hürriyeti bağlayıcı cezanın kesinleşmesinden sonra anılan Kanunun 1/1-(3/b). maddesi uyarıca verilen şartla salıverilme kararının uygulanması ve geri alınması yönünden uygulama olanağının bulunmadığı, şartla tahliye tarihinin belirlenmesine esas olmak üzere "çekilmesi gereken toplam cezadan on yıllık indirim" yapılması düzenlemesini getiren anılan Kanun"un şartla tahliyenin geri alınması koşullarını belirleyen veya değiştiren hükümler içermediği, esasen bu halde genel hükümlere göre (765 sayılı Türk Ceza Kanununun 17. ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 107/12. maddeleri) uygulama yapılmasının gerekmesi karşısında, somut olayda koşullu salıverilme sonrası denetim süresi içerisinde hapis cezasını gerektiren kasıtlı suç işleyen hükümlünün, ikinci suçunu işlediği 02/01/2010 tarihi ile önceki suça ilişkin bihakkkın tahliye tarihi olan 26/03/2013 tarihleri
arasındaki sürenin aynen infazına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, itirazın bu nedenle kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 14/02/2017 gün ve 94660652-105-34-12244-2016-Kyb sayılı yazılı istemlerine müsteniden Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının tebliğnamesi ile Dairemize ihbar ve dava evrakı gönderilmekle, incelenerek gereği düşünüldü;

TÜRK MİLLETİ ADINA

Kanun yararına bozma talebine dayanılarak Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına göre yerinde görüldüğünden, İstanbul 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 28/01/2016 tarihli ve 2016/69 değişik iş sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nun 309. maddesi uyarınca KANUN YARARINA BOZULMASINA, diğer işlemlerin yapılabilmesi için dosyanın Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 26/04/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.