
Esas No: 2020/8476
Karar No: 2020/7567
Karar Tarihi: 23.12.2020
Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2020/8476 Esas 2020/7567 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava, rucüan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde asıl ve birleşen davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davacı Kurum 13.11.2009 tarihli iş kazası nedeniyle, geçici iş göremezlik ödemesi ve tedavi giderlerinden oluşan kurum zararının faiziyle tahsiline karar verilmesini istemiştir. Davanın yasal dayanağı 5510 sayılı Kanunun 21. ve 76. maddesidir.
Zamanaşımı defi davanın esası hakkında her türlü muameleye manidir. Bu sorun halledilmeden davanın esası incelenemez. (11.1.1940 tarihli 15/70 sayılı İçt. Bir. Kararı)
Borcu ortadan kaldırmamakla birlikte, yerine getirmekten kaçınma yetkisi veren zamanaşımı defi, ancak, bunu ileri süren taraf yönünden sonuç doğurmakta, bir başka anlatımla, mahkemece kendiliğinden gözetilemeyen zamanaşımı defi, yasal süresinde ileri sürüldüğü takdirde değerlendirmeye alınabilmektedir.
Dava konusu somut olayda; birleşen davanın dava tarihinin 17.12.2019 olduğu, dava dilkeçesinin davalı tarafa 26.12.2019 tarihinde tebliğ edildiği, davalı tarafın ise işbu dava dilekçesine karşı 02.01.2020 de süresi içinde zaman aşımı itirazında bulunuğu anlaşılmakla; Mahkemece birleşen dosya bakımından zaman aşımı itirazı değerlendirilmeksizin hüküm tesisi yoluna gidildiği anlaşılmaktadır.
Mahkemece öncelikle yapılacak iş geçici iş göremezlik ödemesinin ödeme tarihlerinin Kurumdan sorulmak suretiyle kesin olarak belirlenerek, tedavi giderlerinin de sarf tarihleri saptanarak gözetilmesi suretiyle zamanaşımı defi hakkında bir karar verilmesi gerekirken, bu hususta bir karar verilmemiş olması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O hâlde davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine 23.12.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.