Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2018/1641 Esas 2019/7967 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/1641
Karar No: 2019/7967
Karar Tarihi: 30.04.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2018/1641 Esas 2019/7967 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir hırsızlık davasında, sanıkların suç tarihinde kiralık araçla olay yerinden geçtikleri tespit edilirken, sanıkların cep telefonu sinyalleri ve aracın GPRS verilerinin incelenerek suç tarihinde nerede olduklarının tespit edilmesi gerektiği belirtilmiştir. Sanık ifadesi sırasında duruşmalara katılmak istemediğini belirtti ve duruşmalardan bağışık tutulmasına karar verildi. Sanıklar hakkında TCK'nın 143. maddesinin uygulanmaması gerektiği belirtilirken, tekerrüre esas sabıkası bulunan sanık hakkında TCK'nın 58. maddesinin uygulanması gerektiği de açıklanmıştır. Anayasa Mahkemesinin TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararı da nazara alınarak, bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Kanun Maddeleri:
- TCK'nın 143. Maddesi: Hırsızlık
- TCK'nın 58. Maddesi: Tekerrüre Düşüren Suçların Cezası

2. Ceza Dairesi 2018/1641 E. , 2019/7967 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin 10/05/2013 yerine 25/05/2013 olarak yanlış yazılması, mahallinde düzeltilebilir maddi hata kabul edilmiş; dosya arasındaki soruşturma evrakının bir kısmı onaysız fotokopi olsa da soruşturma evrakının taranarak UYAP"a kaydedilmiş olması nedeniyle tebliğnamedeki “1. no"lu” bozma düşüncesine ve dosya içerisindeki 23/05/2013 tarihli suçta kullanılan kiralık aracın suç tarihinde izlediği güzergaha ilişkin tutanağa göre, sanıkların, suçta kullanılan 20 ES 033 plakalı araç ile olay yerinden geçtikleri tespit edildiğinden, tebliğnamedeki sanıkların cep telefonları sinyal bilgileri ile suçta kullanılan aracın GPRS verileri araştırılıp incelenerek suç tarihinde nerede bulunduklarının tespit edilmesi gerektiğine dair “2. no"lu” bozma düşüncesi ile sanık ..."ın 24/10/2013 tarihli duruşmada alınan ifadesi sırasında duruşmalara katılmak istemediğini beyan etmesi üzerine aynı tarihli ara karar ile sanığın duruşmalardan bağışık tutulmasına karar verilmesi karşısında, tebliğnamedeki “3. no"lu” bozma düşüncesine iştirak edilmemiş; 23/05/2013 tarihli suçta kullanılan aracın GPRS verilerine dair tutulan tutanağa göre, sanıkların olay yerine suç tarihinde 02.00 sıralarında giderek atılı suçu işlediklerinin anlaşılması karşısında, sanıklar hakkında TCK"nın 143. maddesinin uygulanmaması ile, tekerrüre esas sabıkası bulunan sanık ... hakkında aynı Kanun"un 58. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedenleri yapılmamış; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin isteme aykırı olarak ONANMASINA, 30/04/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.