Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/345 Esas 2020/337 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/345
Karar No: 2020/337
Karar Tarihi: 22.01.2020

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/345 Esas 2020/337 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı şirket ile davacı kurum arasında Temizlik, Bina, Bahçe ve Çevre Düzeni, Çamaşır ve Bulaşık Yıkama ile İlaçlama Hizmetlerine ilişkin sözleşme imzalandı. Sözleşme kapsamında davacı bünyesinde çalışan işçiye ödenen işçilik alacaklarına ilişkin miktar kadar davalı şirketin diğer alt işverenlerden alacaklı olduğu belirtildi ve davalı şirketten 4.090,34 TL'nin ödeme tarihinden işleyecek yasal faizi ile tahsili talep edildi. Davalı şirket bu talebe cevap vermedi. Mahkeme, davacının talebini kısmen kabul etti ve davalı şirketten 1.148,07 TL'nin ödeme tarihinden işleyecek yasal faizi ile tahsiline karar verdi. Karar, davacı vekili tarafından temyiz edildi ancak itirazlar reddedildi ve hüküm onandı. Kararda 492 Sayılı Yasa'nın 13/j maddesi uyarınca harç alınmasına gerek olmadığı belirtildi. Kanun maddeleri olarak ise, iddia ve savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davalı tarafın sorumlu olduğu dönem ile sınırlı olmak üzere, davalıya rücu imkanına sahip olduğu ifade ediliyor.

23. Hukuk Dairesi 2019/345 E. , 2020/337 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki rücuen alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, davacı idare ile davalı şirket arasında Temizlik, Bina, Bahçe ve Çevre Düzeni, Çamaşır ve Bulaşık Yıkama ile İlaçlama Hizmetlerine ilişkin sözleşme imzalandığını, sözleşme kapsamında davacı bünyesinde çalışan dava dışı işçiye davacının ödemiş olduğu işçilik alacaklarına ilişkin miktar kadar davalı ... diğer altişverenlerden alacaklı olduklarını ileri sürerek, ödenen bedelden davalının sorumluluğunda olan kısım için şimdilik 4.090,34 TL"nin ödeme tarihinden işleyecek yasal faizi ile davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacının gerek sözleşme ve hizmet işleri genel şartnamesi gerekse de yasal mevzuat uyarınca, davalı tarafça iş akitleri haksız olarak feshedilen işçilere ödemek durumunda kaldığı miktarları, davalı tarafın sorumlu olduğu dönem ile sınırlı olmak üzere, davalıya rücu imkanına sahip olduğu gerekçesiyle, davanın kısmen kabulü ile 1.148,07 TL"nin ödeme tarihinden işleyecek yasal faiziyle davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 492 Sayılı Yasa"nın 13/j maddesi uyarınca temyiz eden davacıdan harç alınmasına yer olmadığına,
karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 22.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.