Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-3-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü, gündüz vakti, meskun mahal dışı, iki şertili iki yönlü asfalt köy yolunda sanığın sevk ve idaresindeki kamyonet tipi aracı ile seyri sırasında viraja geldiğinde direksiyon hakimiyetini kaybetmesi üzerine sol tarafta yolun dışında bulunan minibüsün yanında beklemekte olan katılanlara çarpması sonucu iki katılanın BTM ile giderilebilir şekilde yaralanması ile sonuçlanan olayda, sanığın asli kusurlu olduğunun kabulü ile mahkumiyetine karar verildiği, ancak;
Sanığın üzerine atılı taksirle yaralama suçu TCK"nın 89. maddesinde hükme bağlanmış olup aynı maddenin 5. fıkrası gereğince 1. fıkrası kapsamı dışında bulunan bilinçli taksir hali hariç şikayete tabi olduğu, 18.01.2016 tarihli hükümden sonra katılanların 03.02.2016 havale tarihli dilekçesiyle şikayetten vazgeçtiklerini beyan ettiği, sanık tarafından da aynı tarihli dilekçe ile vazgeçmenin kabul edildiği, dosya içeriği itibariyle de CMK"nın 223/9. maddesindeki derhal beraat kararı verilmesini gerektirir şartların bulunmadığı anlaşılmakla; hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; sanık hakkındaki davanın TCK"nın 73/4. ve CMK"nın 223. maddeleri gereğince DÜŞMESİNE, 08.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.