Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9072 Esas 2020/6851 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9072
Karar No: 2020/6851
Karar Tarihi: 08.12.2020

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9072 Esas 2020/6851 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bir otomobil kazasında, sanığın kusurunun tam olduğu ve iki kişinin yaralanmasına neden olduğu gerekçesiyle, Asliye Ceza Mahkemesi tarafından taksirle yaralama suçundan mahkumiyet kararı verildi. Sanık, karara temyiz başvurusunda bulundu. Yüksek Mahkeme dosyayı inceledi ve mahkemenin kararının uygun olduğunu belirtti, ancak sanık hakkında verilen kısa hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken TCK'nın 52/3. maddesine aykırı hareket edildiği ifade edildi. Kararın bu nedenle bozulması gerektiği ancak yeniden yargılamayı gerektirmediği belirtildi. Kararda, sanığa verilen 10 ay hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine ve TCK'nın 52/3. maddesi gereğince belirlenen tam gün sayısı baz alınarak 6.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildi. Kanun maddeleri ise TCK'nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 53/6 olarak belirtildi.

12. Ceza Dairesi 2019/9072 E. , 2020/6851 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre; olay günü gündüz vakti, meskun mahal içi iki şeritli bölünmüş asfalt yolda sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile üç yönlü "Y" kavşağa geldiği esnada önünde seyreden ve kavşakta sağa dönmek üzere olan katılanların bulunduğu otomobile arkadan çarpması neticesinde iki katılanın basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanması ile sonuçlanan olayda, sanığın tam kusurlu olduğunun kabulü ile mahkumiyet kararı verilmesi bakımından mahkemenin takdirinde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, açıklanan gerekçeye göre, sanığın kusura, ceza miktarına, lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine, hükmün açıklanmasının geri bırakılması gerektiğine ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak ;
Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 1 numaralı bendinin dördüncü paragrafının çıkarılarak yerine "Sanığa verilen 10 ay hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu ve suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak TCK"nın 50/1-a maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesine, TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 300 tam gün olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesine göre sanığın ekonomik durumu ve şahsi halleri gözetilerek günlüğü takdiren 20 TL den paraya çevrilerek 6.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına" ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 08/12/2020 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.