Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2018/3272 Esas 2019/7907 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/3272
Karar No: 2019/7907
Karar Tarihi: 30.04.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2018/3272 Esas 2019/7907 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından açılan davada mahkumiyet hükmü verilmiştir. Sanığın mala zarar verme suçundan hüküm giydiği adli para cezası, 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile Ceza Muhakemesi Kanunu'na eklenen geçici 2. madde gereğince doğrudan hükmolunan adli para cezasına dahil olduğundan, bu hükmün temyizi mümkün değildir. Sanığın hırsızlık suçundan verilen hüküm ise kanunun belirli maddelerinin iptal edilmesi nedeniyle infaz aşamasında göz önünde bulundurulacaktır. Karar, temyiz itirazları reddedilerek onanmıştır. Anayasa Mahkemesi'nin 24/11/2015 tarihli ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararında belirtilen TCK'nın 53. maddesi ile Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 317. maddeleri bu kararda bahsi geçen kanun maddeleridir.

2. Ceza Dairesi 2018/3272 E. , 2019/7907 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 30/04/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.