MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Zincirleme biçimde cebri irtikap
HÜKÜM : Eylem görevi kötüye kullanma vasfında görülerek mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun ve özel dairelerin istikrar kazanmış uygulamalarında açıklandığı üzere; 5271 sayılı CMK"nın yürürlüğe giren ancak henüz uygulanma olanağına kavuşmamış bulunan 307/4. maddesinde de yer alan "aleyhe değiştirememe yasağı” 1412 sayılı CMUK"nın, 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte olan 326. maddesinin son fıkrasında; "Hüküm yalnız sanık tarafından veya onun lehine Cumhuriyet Savcısı veya 291. maddede gösterilen kimseler tarafından temyiz edilmişse yeniden verilen hüküm, evvelki hükümle tayin edilmiş olan cezadan daha ağır olamaz” biçiminde düzenlenmiş, ceza usul hukukumuzda kazanılmış hakkı düzenleyen başka bir hükme de yer verilmemiş olup, öğretide "lehe kanun yolu davası üzerine aleyhe değiştirmeme mecburiyeti" veya "aleyhe düzeltme yasağı" olarak da tanımlanan, infaz edilecek sonuç cezanın miktarı bakımından olan bu kuralın verilecek yeni hükümde suçun başka türlü nitelendirilmesine engel oluşturmadığı, Yasa Koyucunun lehe kanun yolu davası üzerine sanığa suç niteliği ve uygulamalar yönünden kazanılmış hak olanağı tanımadığı, kazanılmış hak kavramıyla açıklanan aleyhe düzeltme yasağının cezanın miktarı ile sınırlı olduğu ve bozulan ilk hükümde beş yıl hapis cezası verildiği gözetilmeksizin kazanılmış hak kavramı hatalı olarak değerlendirilip sanık hakkında zincirleme suç hükümleri uygulanmayarak eksik ceza tayini ve suçun 5237 sayılı TCK"nın 53/1-a maddesindeki yetkinin kötüye kullanılması suretiyle işlenmesine rağmen aynı Yasanın 53/5. madde ve fıkrası gereğince cezanın infazından sonra başlamak üzere, hükmolunan cezanın yarısından bir katına kadar bu hak ve yetkinin kullanılmasının yasaklanmasına karar verilmesi lüzumuna uyulmama karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni sayılmamış, ayrıca sanığın "görevinin gereklerine uygun davranmak için çıkar sağlama" suçunun düzenlendiği 5237 sayılı TCK"nın 257/3. maddesinde suç tarihinden sonra ve hüküm tarihinden önce 19/12/2010 tarihinde yürürlüğe giren 6086 sayılı Yasa ile değişiklik yapıldığı, 05/07/2012 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren 6352 sayılı Yasanın 105/5-b maddesi ile de 5237 sayılı TCK"nın 257/3. madde ve fıkra hükmünün yürürlükten kaldırılmış olduğu ve bu suretle aynı Kanunun 87. maddesiyle değiştirilen TCK"nın 252/2. maddesinde düzenlenen rüşvet suçuna dönüştüğü, ceza miktarlarına nazaran bu son düzenlemenin açıkça aleyhe sonuç doğurduğu, en lehe olan yasal düzenlemenin 6086 sayılı Yasayla yapılan değişiklikten önceki haliyle 5237 sayılı TCK"nın 257/3. maddesi olduğu, mahkemenin lehe bu hükmü uygulaması nedeniyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesine ihtiyaç bulunmadığı anlaşıldığından tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Bozmaya uyularak delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle sanık hakkında verilen hüküm usul ve kanuna uygun olduğundan sanık müdafiin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 26/03/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.