Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/8258 Esas 2020/6825 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/8258
Karar No: 2020/6825
Karar Tarihi: 08.12.2020

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/8258 Esas 2020/6825 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, gece aydınlatmanın olduğu yerleşim içi kavşakta arabasıyla sağa dönüş yaparken kontrolsüzce ve geniş kavisle kavşağa girerek yolun sol kenarında yürüyen kişilere çarptı. Bu olay sonucunda kişiler basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandı. Asli kusurlu olan sanığın mahkumiyetine ilişkin yerel mahkeme hükmü doğru bulundu. Ancak temyiz itirazlarına ilişkin sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde \"failin kasta dayalı kusurunun ağırlığı\" kriteri gözetilmedi ve sanığın sürücü belgesi kullanmaktan yasaklanması kararı TCK'nın ilgili maddelerine aykırı bulundu. Bu nedenle hüküm 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca bozuldu. Yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olduğundan, hüküm düzeltme yapılarak onandı. Kararda TCK'nın 89/4, 53/6 ve 61/1(f) maddeleri yer aldı. 61/1(f) maddesi kapsamında failin kasta dayalı kusurunun ağırlığı kriterine dayanılamayacağı vurgulandı. 53/6.maddesi uyarınca sanığın sürücü belgesinin geri alınması kararı verilmesi gerektiği belirtildi.

12. Ceza Dairesi 2019/8258 E. , 2020/6825 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki araçla gece vakti aydınlatmanın olduğu yerleşim içi kavşakta sağa dönüş yaptığı sırada kontrolsüzce ve geniş kavisle kavşağa girmesi nedeniyle yolun sol kenarında yürümekte olan katılanlara çarpması neticesinde, katılanların basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandıkları olayda, asli kusurlu olan sanığın mahkumiyetine ilişkin yerel mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 05.03.2020 tarihli ve 2018/12-399 Esas-2020/154 Karar sayılı ilamında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (f) bendinde yer alan ""failin kasta dayalı kusurunun ağırlığı"" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2-Sanık hakkında "sürücü belgesinin geri alınması" yerine “sürücü belgesini kullanmaktan yasaklanmasına” karar verilmesi suretiyle TCK’nın 53/6.maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olduğundan, hükmün 1. fıkrasındaki ""failin kastının yoğunluğu" ibarelerinin hükümden çıkarılması, yine hükmün 5.fıkrasındaki “sürücü belgesini kullanmaktan yasaklanmasına” ibaresi hükümden çıkarılarak yerine “sürücü belgesinin geri alınması” ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 08/12/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.