Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2017/15961 Esas 2018/4986 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile fazla mesai ücreti, yıllık izin ücreti ve ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait otel işyerinde servis müdür yardımcısı olarak çalışırken iş sözleşmesinin işverence haksız şekilde fesh edildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma, bir kısım ücret ve yıllık izin ücreti alacaklarının tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, zamanaşımı def"ini öne sürüp, davacının devamsızlık yapması nedeniyle iş sözleşmesinin sona erdiğini, tazminata hak kazanmadığı gibi, hak ettiği ücretlerinin ödendiğini, izinlerini kullandığını ve fazla çalışmada yapmadığından alacağı bulunmadığını, savunarak davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, iş sözleşmesinin davalı tarafça haksız şekilde fesh edildiği buna göre davacının kıdem ve ihbar tazminatına hak kazandığı ayrıca fazla çalışma alacağı da olduğu ancak yıllık izin ve ücret alacağı taleplerinin reddi gerektiği, gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı taraf temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacı taraf dava dilekçesinde, her gün sabah saat 07.00 de işe başlayıp 21.00-22.00’a kadar çalıştığını, bu haliyle günde en az 4 saat fazla mesai yaptığını ancak bu çalışma karşılığındaki ücretlerinin kendisine ödenmediğini ileri sürmüş davalı ise fazla çalışma yapmadığını savunmuştur.
Alacağın varlığını ispatlama yükü davacıda olup davacı tanık beyanına dayanmıştır. Dinlenen davacı tanığı beyanında, haftada 6 gün süre ile 3 lü vardiya sistemi ile çalıştıklarını ancak haftanın en az 3 günü 08.00-22.00 saatleri arasında fazla çalıştıkları olduğunu, vardiya olmasına rağmen işçi sayısı yetersizliğinden fazla çalışma yaptıklarını davacının da çok uzun saatler çalıştığının olduğunu açıklamıştır. Tanık beyanı davacı iddiasındaki çalışma sistemini karşılamadığı gibi davacının çalışma düzeni ile ilgili tam bir açıklık da içermemektedir.
Mahkemece öncelikle taraflardan davacının çalışma düzenini açıklamaları istenip tanık da yeniden dinlenerek, davacının 3 lü vardiya sistemine dahil olup olmadığı ve çalışma saatleri belirlenip buna göre haftalık fazla çalışma süresi tespit edilerek sonuca gidilmesi gerekirken eksik inceleme ve araştırma ile sonuca gidilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) SONUÇ:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 12/03/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.