213 sayılı Vergi Usul Kanunu

21. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/1670
Karar No: 2017/357
Karar Tarihi: 30.01.2017

213 sayılı Vergi Usul Kanunu"na muhalefet - Yargıtay 21. Ceza Dairesi 2016/1670 Esas 2017/357 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'na muhalefet suçundan sanığı mahkum etmiştir. Ancak, mahkeme kararında yanlış yazılan tarih düzeltilmiştir. Sanık, vergi denetmeni tarafından defter ve belgelerini ibraz etmesine ilişkin tebligata rağmen ibraz etmediği iddia edilmiştir. Sanık, defter ve belgelerinin muhasebecisinde bulunduğunu ancak onun ofisini feshettiğinden dolayı ulaşamadığını savunmuştur. Mahkeme, tebligatın hukuki geçerliliğinin olmadığı gerekçesiyle sanığın beraat etmesi gerektiğini gözetmeksizin mahkumiyet hükmü vermiştir. Ayrıca, tebligattaki imzanın sanığa ait olmadığı iddiaları da eksik inceleme ile değerlendirilmiştir. Yasaya aykırı olduğu gerekçesiyle karar bozulmuştur.
Kanun maddeleri:
- 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 139. maddesi: Vergi incelemesinin işyerinde yapılması gerektiği ve işyeri dışında inceleme yapılabilmesi için belirli şartlar aranabileceği belirtilir.
- 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 139/2. maddesi: İncelemenin işyeri dışında yapılabilmesi için vergi incelemesi yapılacak kişinin rızası veya mahkeme kararı gerektiği belirtilir.
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi: Ceza muhakemesi kanunlarına göre bozma nedenine göre verilen kararların bozulması gerektiği hükümlerini içerir.
- 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi: Bozulan kararın yerine getirileceği hükümlerini içerir.

21. Ceza Dairesi 2016/1670 E. , 2017/357 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : .... Ceza Mahkemesi
SUÇ : 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"na muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gerekçeli karar başlığında yanlış yazılan suç tarihinin, defter ve belgeleri isteme yazısının tebliğ edildiği tarihten 15 gün sonrası olan 19.12.2008 olarak mahallinde mahkemesince düzeltilmesi mümkün görülmüştür.
1-) 213 sayılı Yasanın 139. maddesine göre vergi incelemesinin işyerinde yapılması gerektiği cihetle; ticari faaliyetine devam edip etmediğine yönelik dosya kapsamında herhangi bir tespite rastlanılmayan sanığa vergi denetmeni tarafından defter ve belgelerini ibraz etmesine ilişkin tebligatın 04.12.2008 tarihinde yapılmasına rağmen defter ve belgelerini incelemeye ibraz etmediğinin iddia olunması, sanığın da defter ve belgelerinin muhasebecisinde bulunduğunu onunda ofisini feshettiğinden dolayı ulaşamadığını savunması karşısında; hesapların dairede incelenmesine imkan veren 213 sayılı Yasanın 139/2. maddesindeki istisnalardan birinin varlığının önceden belirlenip belirlenmediğinin incelemeyi yapan vergi denetmeninden sorulması, işyeri dışında inceleme yapılmasına ilişkin bir tespiti varsa belgesini dosyaya ibrazının istenmesi aksi takdirde, yapılan tebligatın hukuki geçerliliğinin bulunmadığından sanığın beraatine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden eksik soruşturma sonucu hüküm tesisi,
2-)Kabul ve uygulamaya göre de;
Sanık müdafiinin tebligattaki imzanın sanığa ait olmadığını onun tebligattan haberinin olmadığını beyan etmesi karşısında; gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespiti bakımından 04.12.2008 tarihli tebligat parçası sanığa gösterilerek buradaki imzanın kendisine ait olup olmadığının sorulması kendisine ait olmadığını savunması halinde de tebligat parçasındaki imzanın ona ait olup olmadığına yönelik bilirkişi incelemesi yaptırılması ve sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulmuş olması,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin ve sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 30.01.2017 gününde oybirliği ile karar verildi.