Başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması - güveni kötüye kullanma - 6136 sayılı Kanuna aykırılık - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2014/5028 Esas 2014/10639 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması, güveni kötüye kullanma, 6136 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : 1- Sanık ... hakkında;
a-)TCK"nın 268/1. maddesi yollamasıyla 267/1, 53/1-2-3. maddeleri uyarınca mahkumiyet
b-)TCK"nın 155/1, 52/2, 53/1-2-3. maddeleri uyarınca mahkumiyet
c-) 6136 sayılı Kanunun 13/1, TCK"nın 52/2,53/1-2-3, 54/4. maddeleri uyarınca mahkumiyet, müsadere
2- Katılan sanık ... hakkında; hüküm kurulmadı
Temyiz edenler : Cumhuriyet savcısı, sanık

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanık ... hakkında başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması ve 6136 sayılı Kanuna aykırılık suçlarından verilen hükümlere yönelik temyiz incelemesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükümlerin ONANMASINA
2- Sanık ... hakkında güveni kötüye kullanma suçundan kurulan hükme ve Cumhuriyet savcısının katılan sanık ... hakkındaki temyizinin incelemesine gelince;
a-Katılan sanık ... hakkında 6136 sayılı Kanununa aykırılık suçundan açılan dava ile ilgili olarak bir karar verilmemesi,
b- Sanığın, otomobilin zilyedi olan katılan sanığa aracını kullanmak istediğini beyan ederek anahtarı aldığı ve sanığın kullandığı araçla bir markete gittikleri, otomobili otoparka bırakan sanığın anahtarı iade etmeden katılan sanıkla birlikte markete girdiği, market içerisinde tuvalete gitme bahanesiyle katılan sanıktan ayrılan sanığın otaparkta bulunan aracı katılan sanığın rızası dışında alarak uzaklaştığı ve polis takibi sonucunda sebebiyet verdiği bir trafik kazası nedeniyle yakalandığı olayda; Yargıtay Ceza Genel Kurulunun, Dairemizce de benimsenen 12.06.2012 tarih, 2011/440 esas ve 2012/229 sayılı kararında da belirtildiği üzere, başlangıçtan itibaren hırsızlık kastıyla hareket ettiği anlaşılan sanık ile katılan arasında güveni kötüye kullanma suçunun oluşması için gerekli olan zilyetliğin devrine ilişkin olarak, katılan sanığın özgür iradesiyle kurulmuş ve hukuken geçerli bir sözleşme sonucu meydana gelmiş güvenden söz edilemeyeceği, bu nedenle somut olayda güveni kötüye kullanma suçunun unsurları itibariyle oluşmadığı sanığın sübutu kabul edilen eyleminin hırsızlık suçunu oluşturacağı hukuki durumunun buna göre takdir ve tayini gerektiği gözetilmeden suç vasfında yanılgıya düşülerek yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı, Cumhuriyet savcısının ve sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükümlerin bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, 22.10.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.