Çocuğun nitelikli cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2017/7274 Esas 2018/5301 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/7274
Karar No: 2018/5301
Karar Tarihi: 18.09.2018

Çocuğun nitelikli cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2017/7274 Esas 2018/5301 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, çocuk istismarı suçundan verilen hükümlerin temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceledi. Yargılama ve delillere uygun olarak mahkumiyet kararı verilmesine rağmen, 6545 sayılı kanunun yürürlüğe girmesi sonrası cinsel dokunulmazlığa karşı suçların yeniden düzenlenmesi sebebiyle lehe olan düzenlemelerin mahkeme tarafından dikkate alınmadığına karar verildi. Bu sebeple, mahkeme kararı bozuldu.
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 7/2. maddesi gereği, suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur. Bu kapsamda, 6545 sayılı Kanun öncesi düzenlemeler ile sonrasında yapılan düzenlemelerin karşılaştırılarak lehe olan hükmün tespiti için her iki kanunla ilgili uygulamanın denetime imkan verecek şekilde gösterilmesi gerekmektedir. Ayrıca, TCK'nın 103/6. maddesi yürürlükten kalkmış olsa da, kararda yer alan suçun tarihine göre uygulanması gerekmektedir.

14. Ceza Dairesi 2017/7274 E. , 2018/5301 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddelerinde yer alan cinsel dokunulmazlığa karşı suçların ve 02.12.2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 13. maddesi ile TCK"nın 103. maddesinin yeniden düzenlenmesi karşısında, 5237 sayılı TCK"nın 7/2. madde-fıkrasındaki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" düzenlemesi gözetilerek lehe olan hükmün önceki ve sonraki kanunların bütün hükümleri ayrı ayrı olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi ve bu kapsamda her iki kanunla ilgili uygulamanın denetime imkan verecek şekilde kararda gösterilmesi suretiyle lehe kanunun tespiti gerekirken, 6545 sayılı Kanun öncesi düzenlemenin lehe olduğundan bahisle hüküm kurulduğu sırada TCK"nın 103/6. maddesinin de tatbiki gerektiği gözetilmeden, anılan maddenin yürürlükten kalktığı gerekçesiyle uygulanmayarak hüküm kurulması neticesinde karma uygulama yapılması,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 18.09.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.