Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/46393 Esas 2018/2038 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/46393
Karar No: 2018/2038
Karar Tarihi: 07.02.2018

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/46393 Esas 2018/2038 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalıdan alacaklı olan davacı taraf, yasal ilave tediye alacağının en yüksek işletme kredisi faiziyle birlikte tahsil edilmesi talebiyle dava açmıştır. Mahkeme, talebi yerinde görerek davalıdan bu alacağın tahsiline karar vermiştir. Ancak, mahkemece yasal faiz oranını aşmamak kaydıyla en yüksek işletme kredisi faiz oranının uygulanması gerektiği konusunda bir yanılgıya düşülmüştür. Bu hata, amaçlanan sonucu etkilemeyecek şekilde düzeltilebilir nitelikte olduğu için, hüküm hatalı kısım çıkartılarak ve yerine doğru şekilde düzenlenerek onanmıştır. Kararda belirtilen kanun maddeleri; 6772 sayılı Devlet ve Ona Bağlı Müesseselerde Çalışan İşçilere İlave Tediye Yapılması ve 6452 sayılı Kanunla 6212 sayılı Kanunun 2. maddesinin kaldırılması hakkında Kanun, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu ve mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 438/7. maddesidir.

22. Hukuk Dairesi 2017/46393 E. , 2018/2038 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Dosya içeriğine göre, yasal ilave tediye alacağının en yüksek işletme kredisi faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir. Yasal ilave tediye alacağı, 6772 sayılı Devlet ve Ona Bağlı Müesseselerde Çalışan İşçilere İlave Tediye Yapılması ve 6452 sayılı Kanunla 6212 sayılı Kanunun 2. maddesinin kaldırılması hakkında Kanun ile getirilmiş bir alacak olup faiz oranı yasal faizdir. Mahkemece talepte dikkate alınarak bu alacağa yasal faiz oranını geçmemek üzere en yüksek işletme kredisi faizi yürütülmesi gerekirken bu hususun gözetilmemiş olması hatalıdır. Ne varki bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Hüküm fıkrasının ilave tediye farkı alacağına ilişkin üçüncü paragrafının çıkartılmasına, yerine; “1.737,71 TL brüt ilave tediye ücret alacağının, 07.03.2014 dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faiz oranını geçmemek üzere en yüksek işletme kredisi faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine,” cümlesinin yazılmasına, hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 07.02.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.