Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/2058 Esas 2020/6793 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2058
Karar No: 2020/6793
Karar Tarihi: 07.12.2020

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/2058 Esas 2020/6793 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Karar, bir davacının koruma tedbirleri nedeniyle tazminat talebi üzerine açılan dava sonucunda davacının tazminat talebinin kısmen kabul edildiği ve 200.00 TL manevi tazminatın gözaltı tarihi olan 17/04/2015 tarihinden itibaren işletilecek yasal faizi ile birlikte davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine karar verildiği belirtilmektedir. Temyiz eden davalı vekilinin talebi kısmen reddedilerek hükmün kesin olduğu açıklanmıştır.
Kanun maddelerine ilişkin olarak, 6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteminin 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi gereğince isteme kısmen uygun olarak reddedildiği ifade edilmiştir.

12. Ceza Dairesi 2019/2058 E. , 2020/6793 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabülü ile 200.00 TL manevi tazminatın gözaltı tarihi olan 17/04/2015 (1 gün) tarihinden itibaren işletilecek yasal faizi ile birlikte davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli karar başlığında dava türünün "Koruma Tedbirleri Nedeniyle Tazminat" yerine "Tazminat" ve “26.11.2015” olan dava tarihinin “30.11.2015” olarak gösterilmesi mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım yanlışlığı olarak kabul edilmiştir.
Karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırının 2.190,00 TL olduğu ve davacı lehine hükmedilen tazminat miktarının 200,00 TL olması nedeniyle hükmün davalı açısından kesin olduğu görülmekle;
6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteminin 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi gereğince isteme kısmen uygun olarak REDDİNE, 07.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.