Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Silahlı terör örgütüne yardım
Hüküm : Sanıklar hakkında; TCK"nın 314/3, 220/7. maddeleri yollaması ile 314/2, 62, 53/1, 58/9, 63, 3713 sayılı Kanunun 5. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Terör örgütlerinin yurtiçi ve yurtdışındaki kamplarına örgüte katılmak üzere eleman göndermenin, bu örgütlere üye sağlamanın başlıca yollarından biri olduğu, terör örgütlerinin amaç suçun işlenmesi yolunda güven, disiplin ve sıkı irtibata önem veren iş bölümüne dayalı, hiyerarşik düzene sahip yapılar olarak istihbarat, gizlilik, güvenlik ve denetim konularında duyarlı oldukları, işleyiş ve yapılanma itibariyle bu özellikleri gösteren terör örgütlerinin, örgütün "hiyerarşik yapısına" dahil edilmek üzere gönderilen elemanları, irtibat halinde olmadıkları, güvenilir bulmadıkları, denetlemedikleri kaynaklardan kabul etmeyecekleri gibi, gizlilik ve güvenlik kuralları ile hiyerarşiye uymayan kişilerin bu tür faaliyetlerine de izin vermeyecekleri, terör örgütlerine yeni eleman temine etme, barındırma, gönderme veya ulaşımını sağlama gibi faaliyetlere ilişkin organizasyonun örgütsel yapı dışında değerlendirilemeyeceği göz önüne alındığında;
Somut olay bakımından; silahlı terör örgütünün yurt dışındaki kamplarına eleman göndermek üzere gerçekleştirdikleri organizasyon kapsamında sanık ..."ın ... ile ..."ı yurt dışındaki kamplarla irtibatlı olarak bu kamplara gitmeye ikna ettiği, ulaşım aracını ve buluşma noktalarını temin edip yola çıkardığı, sanık ..."ın ise aynı organizasyon kapsamında ve diğer sanık ... ile irtibatlı olarak bu kişileri evinde barındırıp ihtiyaçlarını karşıladığı, böylelikle sanıkların eylemlerinin, hiyerarşik yapısına dahil olmak suretiyle örgüte üye olma suçunu oluşturacağı, hukuki durumlarının buna göre takdir
.ve tayini gerektiği gözetilmeden delillerin değerlendirilmesinde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde hüküm kurulması, TCK"nın 314/3 ve 220/7. maddelerindeki atfın niteliği karşısında sonuca etkili görülmemiş ve örgüt üyeliği olarak belirlenen suç vasfına nazaran hükmün 6352 sayılı Kanunun geçici 2. maddesi kapsamında kalmayacağı kabul edilmiştir.
Yapılan yargılama sonunda toplanan deliller karar yerinde incelenip sanıkların suçlarının sübutu kabul, olay niteliğine ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasıfları tayin edilmiş, cezayı azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde yukarıdaki eleştiri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanıklar müdafilerinin temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 23.10.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.