22. Hukuk Dairesi Esas No: 2017/44968 Karar No: 2018/2004 Karar Tarihi: 07.02.2018
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/44968 Esas 2018/2004 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Davalı işverenin toplu iş sözleşmesinde belirtilen ücret artışlarını geciktirerek eksik uyguladığı gerekçesiyle, daha önce açılmış ve kesinleşmiş bir davanın devamı olarak ücret, ilave tediye ve ikramiye fark alacaklarının tahsili için dava açılmıştır. Mahkeme, bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Ancak davalı Bakanlık, harçtan muaf olduğu için harç alınmaması gerektiği yönünde temyiz itirazında bulunmuştur. Hüküm, bu itirazlar dışında reddedilmiş, harç konusunda ise düzeltmeler yapılarak onanmıştır. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: 2547 Sayılı Kanunun 56/a-b. maddesi ve Harçlar Kanunu'nun 13/j. Maddesi.
22. Hukuk Dairesi 2017/44968 E. , 2018/2004 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti: Davacı vekili, davalıya ait işyerinde uygulanmakta olan toplu iş sözleşmelerinde yer alan ücret artış düzenlemelerinin davacıya geç ve eksik uygulandığını belirterek, daha önce bu nedene dayanılarak açılmış ve kesinleşmiş davanın devamını teşkil eden hakları olarak ücret, ilave tediye ve ikramiye fark alacaklarının tahsilini talep etmiştir. Davalı Cevabının Özeti: Davalı vekili, gerekli ödemelerin tam olarak yapıldığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir. Mahkeme Kararının Özeti: Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Temyiz: Kararı davalı vekili temyiz etmiştir. Gerekçe: 1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere ve temyiz edenin sıfatına göre, davalı Bakanlığın aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine, 2-Mahkemece, davalı Bakanlığın, 2547 sayılı Kanun"un 56/a-b. maddesi delaletiyle Harçlar Kanunu’nun 13/j. maddesi uyarınca harçtan muaf olduğu düşünülmeden aleyhine harca hükmedilmesi hatalı ise de, yanılgının giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur. SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün 7. fıkrasından sonra gelen ""Kabul edilen miktar üzerinden hesaplanan 299,56 TL karar ilam harcından peşin alınan 181,00 TL"nin mahsubu ile bakiye 118,56 TL harcın davalıdan tahsili ile hazineye irat kaydına, Davacı tarafından yapılan 181,00 TL harç giderinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, şeklinde olan harç giderine dair paragrafların hüküm yerinden tamamen çıkartılmasına; yerine, ""Davalı Bakanlık harçtan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına, Davacı tarafından yapılan 181,00 TL harç giderinin talep halinde davacıya iadesine,"" rakam ve sözcüklerinin yazılmasına, hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, ... harçtan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına, 07.02.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.