MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, iş akdine haklı bir neden olmadan son verildiğini ve davalı ile davacı işçinin kayden çalıştığı alt işverenler arasındaki hukuki ilişkinin muvazaalı olduğunu öne sürerek kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık izin ücreti alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davanın ihale ile iş alan ... Group Ltd Şti aleyine açılması gerektiği bu nedenle husumet yokluğu nedeniyle reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın, belirli alacak davası olarak açılmamasında hukuki yarar bulunmadığı gerekçesiyle usul yokluğundan reddine karar verilmiş, kararın işin esasına girilmesi gerektiği gerekçesiyle bozulması üzerine, mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasında bozmadan sonra ıslah yapılıp yapılamayacağı uyuşmazlık konusudur.
Bozmadan sonra ıslah yapılıp yapılamayacağı hususunda Yargıtay Hukuk Daireleri arasındaki içtihat uyuşmazlığının giderilmesi amacı ile içtihatların birleştirilmesi gündeme gelmiş, konu Yargıtay İçtihatları Birleştirme Genel Kurulunda değerlendirilmiş ve Yargıtay İçtihatları Birleştirme Genel Kurulu" nun 06.05.2016 tarih ve 2015/1 E. 2016/1 K. sayılı kararı ile “ Her ne sebeple verilirse verilsin bozmadan sonra ıslah yapılamayacağına dair 04.02.1948 tarih ve 1944/10 E. 1948/3 K. sayılı YİBK. nın  değiştirilmesine gerek olmadığına” karar verilmiştir.
Yargıtay Kanunu" nun 45/5. maddesi “ İçtihadı birleştirme kararlarının benzer hukuki konularda Yargıtay Genel Kurullarını, Dairelerini ve Adliye Mahkemelerini bağlayacağı" hükmünü içermektedir.
Yargıtay Kanunu" nun 45/5. maddesi karşısında Dairemizce “ Yargıtay İçtihatları Birleştirme Genel Kurulu" nun bozmadan sonra ıslah yapılamayacağına ilişkin 06.05.2016 tarih ve 2015/1 E. 2016/1 K. sayılı kararına uygun karar verilmesi gerektiği kabul edilmiş olup mahkemece 03.04.2017 tarihli bozmadan sonra 06.10.2017 tarihinde yapılan ıslaha değer verilmesi hatalı bulunmuştur.
Mahkemece ıslah yapılmamış gibi alacakların hüküm altına alınması gerekirken belirtilen husus gözetilmeden karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3- Taraflar arasındaki bir diğer uyuşmazlık, işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait alacağı bulunup bulunmadığı noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı Kanun"un 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 31. maddesinde, hakimin davayı aydınlatma ödevi düzenlenmiş olup, madde uyarınca, hakim uyuşmazlığın aydınlatılmasının zorunlu kıldığı durumlarda, maddi veya hukuki açıdan belirsiz yahut çelişkili gördüğü hususlar hakkında, taraflara açıklama yaptırabileceği, soru sorabileceği ve delil gösterilmesini isteyebileceği düzenlenmiştir.
Somut uyuşmazlıkta, davacı davalıya ait işyerinde 09/11/2001-10/12/2013 tarihleri arasında çalışmıştır. Davacı çalışma süresi boyunca yıllık izin kullanmadığını iddia etmiştir. Mahkemece, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının 12 tam yıl hizmeti nedeniyle hak kazandığı ücretli izin süresi hesaplanmış, 2012 yılı Şubat ayında 5 gün, 2013 Mayıs ayında 3 gün olmak üzere 8 gün izin kullandığının belgelenmiş olması nedeniyle bu süre düşülerek yıllık ücretli izin alacağı hesaplanmıştır. Ne var ki; davacının işe girdiği 2001 yılından 2012 yılına kadar hiç izin kullanmadığı iddiası hayatın olağan akışına aykırıdır. Mahkemece, hakimin davayı aydınlatma ödevi çerçevesinde; davacı asilin çalışma süresi boyunca izin kullanıp kullanmadığı, kullanmış ise hangi yıllarda kaç gün yıllık izin kullandığı konusundaki beyanı alınmalı sonucuna göre karar verilmelidir.
Mahkemece belirtilen hususlar gözetilmeden karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 07.02.2018 gününde oybirliği ile karar verildi.