Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2016/7475 Esas 2017/6414 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/7475
Karar No: 2017/6414
Karar Tarihi: 24.05.2017

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2016/7475 Esas 2017/6414 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi         2016/7475 E.  ,  2017/6414 K.

    "İçtihat Metni"





    ... vekili avukat ... ile ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında Gümüşhane Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 17/06/2015 gün ve 2015/61-2015/706 sayılı hükmün taraflar avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

    K A R A R

    Davacı, davalının ... İcra Müdürlüğünün 2014/906 esas sayılı dosyasına yaptığı haksız ve kötü niyetli itirazın iptali ve takibin devamını, % 20"den az olmamak kaydı ile kötü niyet tazminatına hükmedilmesini istemiştir.
    Davalı, davanın reddini talep etmiştir.
    Mahkemece,davanın kabulü ile davalı borçlunun ... İcra Müdürlüğünün 2014/906 Esas sayılı takip dosyasına yaptığı itirazın iptaline,1.800,00 TL asıl alacak, 22,34 TL faiz üzerinden takibin devamına,1.800,00 TL asıl alacak üzerinden hesap edilen % 20’ye tekamül eden 360,00 TL icra inkar tazminatının davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine, fazlaya ilişkin taleplerin reddine karar vermiş; hüküm, davacı ve davalı tarafından temyiz edilmiştir.
    14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK’un 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL"ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı ve davalı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 2.080,00 TL"yi geçmediğinden HUMK’un 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
    SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacı ve davalının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan 30,73 TL harcın istek halinde davalıya iadesine, 24/05/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.


    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.