... vekili avukat ... ile ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 2. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 29.4.2015 gün ve 2014/637-2015/166 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, davalı ..."ın müşterek borçlu müteselsil kefil olarak dava dışı borçlular ... .... ve ... ... Türk .. Bankası A.Ş."nin kapanan ... şubesi tarafından tanzim edilen ferdi özel kredi sözleşmesini imzaladığını, kredi borcunun ödenmemesi nedeniyle ... 4. Noterliğinin 23.08.1999 tarih 9015 yevmiye nolu ihtarnamesinin keşide edildiğini ancak borcun ödenmediğini, bunun üzerine ... 2. İcra Müdürlüğünün 2000/2052 esas (2010/6084 esas) sayılı icra takibinin başlatıldığını, ancak davalının icra takibine haksız yere itiraz ettiğini, bu nedenlerle davanın kabulüyle itirazının iptalini ve %20"den aşağı icra inkar tazminatına hükmedilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece itirazın iptali niteliğindeki davanın yasada belirlenen 1 yıllık sürenin geçmesinden sonra açıldığı gerekçesiyle davanın usulden reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK’un 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL"ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 2.080,00 TL’yi geçmediğinden HUMK’un 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, 24/05/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.