Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2014/5005 Esas 2014/5430 Karar Sayılı İlamı

15. Hukuk Dairesi
Esas No: 2014/5005
Karar No: 2014/5430
Karar Tarihi: 24.09.2014

Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2014/5005 Esas 2014/5430 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, eser sözleşmesinden kaynaklanan bir davanın tüketici mahkemesinde görülebileceğine karar verilmesinin yanlış olduğuna karar verdi. Çünkü tüketici koruma kanunu, hazır bir malı veya hizmeti satın alarak günlük hayatta kullanan veya tüketen kişileri korumaktadır. Bu nedenle üst düzey teknoloji ile gerçekleştirilen eser sözleşmeleri de bu kapsamda değildir. Buna göre, eser sözleşmelerinden kaynaklanan davaların asliye hukuk mahkemelerinde görülmeleri gerekmektedir. Kanun maddeleri ise 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun’un 3/e maddesi olarak belirtilmiştir.

15. Hukuk Dairesi 2014/5005 E. , 2014/5430 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Kocaeli 3. Asliye Hukuk Hakimliği (Tük.Mah.Sıf.)
Tarihi :28.01.2014
Numarası :2012/584-2014/15

Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

Dava, eser sözleşmesinden dolayı oluşan alacağın tahsiline ilişkindir.
4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun’un 3/e maddesinde tüketici, “bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan amaçlarla edinen, kullanan veya yararlanan gerçek ya da tüzel kişi” olarak tanımlanmıştır. Bu tanımlamaya göre yasa, hazır bir malı veya hizmeti satın alarak onu günlük yaşamında kullanan veya tüketen kişiyi korumaktadır. Bir başka deyişle yasa kapsamına, dar kapsamlı mal ve hizmet ilişkileri olağan tüketim işleri alınmıştır. Aksi bir yorumun kabulü, üst düzey teknoloji ile gerçekleştirilen eser sözleşmesi ilişkilerinin dahi 4077 sayılı yasa kapsamında kalmasını ve bunlardan kaynaklanan uyuşmazlıklara da Tüketici Mahkemelerinde bakılmasını gerektirir ki, bunun yasanın amacına aykırı olduğu açıktır. Buna göre istisna sözleşmesinden doğan ilişkileri de 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun hükümlerinin uygulanması hukuken olanaklı değildir. Nitekim Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 26.2.2003 gün ve 2003/15-127 E., 2003/102 K. sayılı kararında bu husus belirtilmiştir. Somut olayda taraflar arasındaki hukuki ilişki eser sözleşmesinden kaynaklandığından, yerel mahkemece görevsizlik kararı verilerek davaya Asliye Hukuk Mahkemesi sıfatıyla bakılması gerekirken, 4077 sayılı Yasa uygulanarak Tüketici Mahkemesi sıfatıyla bakılıp, esası hakkında karar verilmesi yerinde görülmemiş kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ; Yukarıda açıklanan nedenlerle kararın BOZULMASINA, bozma nedenine göre davacının temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, ödediği temyiz peşin ve Yargıtay başvurma harcının istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, 24.09.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.