22. Hukuk Dairesi 2017/43905 E. , 2018/1936 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti
Davacı vekili, davacının davalıya ait işyerinde mikser şoförü olarak 01/10/2008- 02/12/2011 tarihleri arasında çalıştığını, son ücretinin net 1.000,00 TL olduğunu, iş sözleşmesinin işverence haklı bir sebep olmadan feshedildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin ücreti, fazla çalışma ücreti, hafta tatili ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti ile asgari geçim indirimi alacaklarının hüküm altına alınmasını talep ve dava etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece verilen kararın, Yargıtay (Kapatılan) 7. Hukuk Dairesinin 13.04.2014 tarih, 2014/10440 esas 2014/18945 karar sayılı ilamı ile, iş sözleşmesinin 7. ve 8. maddelerindeki haftalık 60 saat şeklindeki düzenlemenin 45 saat olarak kabulü gerektiği, ayrıca 270 saate kadar yapılan fazla çalışmalara ait ücretlerin aylık ücretin içerisinde kaldığının kabul edilemeyeceği, fazla çalışma alacağının hesaplanarak hüküm altına alınması gerektiği gerekçesiyle bozulmasına üzerine, Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama neticesinde davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Kararı, yasal süresi içinde davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma alacağı bulunup bulunmadığı noktasında uyuşmazlık mevcuttur.
Davacı, davalıya ait işyerinde haftanın 7 günü saat 07.00 -22.00, 23.00 saatleri arasında çalıştığını, fazla çalışma ücretlerinin ödenmediğini ileri sürmüştür. Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama neticesinde, davacının haftada 19,5 saat fazla çalışma yaptığının kabulü ile fazla çalışma alacağı hüküm altına alınmıştır. Hükme esas alınan 19.10.2015 tarihli bilirkişi ek raporunda, davacı tanıklarının beyanları doğrultusunda davacının haftada 6 gün, günde 3 saat fazla çalışma yaptığı, ayrıca ayda iki hafta tatilinde de günde 3 saat olmak üzere fazla çalışma yaptığı değerlendirilerek ayda toplam 78 saat fazla çalışma yaptığı sonucuna ulaşılmış ise de, bu kabul şekli hatalı olmuştur. Aynı işyeri ile ilgili olarak Dairemizde temyiz incelemesi yapılan 2017/43710 esas sayılı dosyada, davacı gibi (kepçe) operatör olarak çalışan işçinin yılın 4. ve 11. ayları arasında haftada 15 saat, 12. ve 3. ayları arasında ise haftada 3 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek fazla çalışma alacağı hüküm altına alınmış ve Mahkemece verilen karar Dairemizce onanmıştır. Gerek işyerinde yapılan işin inşaat ve beton dökme işi oluşu ve mevsim şartlarının yapılan işi etkileyecek nitelikte olması, gerekse emsal dosyadaki işçi ile davacının işinin aynı nitelikte oluşu dikkate alınarak, bu dosya yönünden de aynı değerlendirmenin yapılması dosya kapsamına uygun düşecektir. Bu itibarla, mahkemenin davacının ücretinin net 1.000,00 TL olduğuna dair kabulü bozma kapsamı dışında kalmakla, isabetli ise de, fazla çalışma ücreti konusunda emsal dosyada olduğu gibi, yılın 4. ve 11. ayları arasında haftada 15 saat, 12. ve 3. ayları arasında ise haftada 3 saat fazla çalışma yaptığı benimsenerek sonuca gidilmesi gerekirken hatalı değerlendirme yapılarak yazılı şekilde karar verilmesi hatalıdır. Kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 06/02/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.
