Tehdit - hakaret - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/13023 Esas 2020/9097 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/13023
Karar No: 2020/9097
Karar Tarihi: 07.07.2020

Tehdit - hakaret - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/13023 Esas 2020/9097 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanık hakkında tehdit suçundan mahkumiyet hükmü ve hakaret suçundan ise ceza verilmesine yer olmadığına karar verildiği belirtiliyor. Temyizde sanığın avukatının sadece tehdit suçundan mahkumiyet kararına itiraz ettiği ve hakaret suçu ile ilgili herhangi bir temyiz talebinin bulunmadığı ifade ediliyor. Yapılan incelemede, TCK'nın 106/1. maddesi kapsamında tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında olduğu ancak hakaret suçunun suç tarihi itibariyle tehdit suçuyla birlikte işlendiği için uzlaşma kapsamında olmadığı sonucuna varıldığı belirtiliyor. Bu nedenle, kanuna aykırılık oluşturmayacak şekilde uzlaştırma işlemi uygulanarak sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği vurgulanıyor. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri ise şu şekildedir:
- 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkra
- TCK'nın 106/1. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 253/3-son cümlesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 2 ve 7. maddeleri
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'un 321

4. Ceza Dairesi 2016/13023 E. , 2020/9097 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, ceza verilmesine yer olmadığı

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, ... vekilinin temyiz davası isteğinin sanık hakkında hakaret suçundan kurulan ceza verilmesine yer olmadığına, sanık ..."un temyiz talebinin ise hakkında tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin olduğu, tebliğnamede ismi belirtilen temyiz dışı katılan sanık ..."a yönelik temyiz talebi bulunmadığı belirlenerek dosya görüşüldü;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaştırma hükümlerinin yeniden düzenlenmesi, sanığa isnat edilen TCK"nın 106/1. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunması, hakaret suçunun ise, suç tarihi itibariyle 5271 sayılı CMK’nın 253/3-son cümlesi uyarınca tehditle birlikte işlenmesi nedeniyle uzlaşma kapsamında bulunmadığının anlaşılması ve yeni düzenleme karşısında, hakaret suçu yönünden de uzlaştırma önerisinde bulunulmasının gerektiği anlaşılmakla, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 2 ve 7. maddeleri de gözetilerek, uzlaştırma işlemi uygulanarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun bu kapsamda tekrar değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı ve katılan ... vekilinin sanık hakkında hakaret suçundan kurulan ceza verilmesine yer olmadığına, sanık ... müdafiinin ise sanık hakkında tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden HÜKÜMLERİN 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 07/07/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.