MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet


Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvuruların süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü;
I)Katılan ...’nin temyiz talebinin incelenmesinde;
Katılanın, 04/05/2015 tarihinde tefhim edilen hükmü 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi delaletiyle halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 310/1. maddesinde öngörülen 1 haftalık yasal süreden sonra 22/07/2015 tarihinde temyiz eden katılan ...’nin temyiz isteğinin aynı Kanun"un 317. maddesi gereğince tebliğnameye aykırı olarak REDDİNE,
II)Sanık ... hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik sanığın temyiz talebinin incelemesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 23.01.2018 tarih, 2017/12-463 Esas ve 2018/20 Karar sayılı kararında da belirtildiği üzere, TCK’nun 52/4 maddesi uyarınca sanık hakkında hapis cezasından çevrilen adli para cezalarının zamanında ödenmemesi halinde hapse çevrileceği ihtarının 5275 sayılı Yasa’nın 106/3. maddesine göre infaz aşamasında gözetilebileceğinden tebliğnamede bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1)Sanığın 20/02/2015 tarihli talimat duruşmasında, lehe hükümlerin uygulanmasını talep etmesine karşılık, sanık hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlerde 5237 sayılı TCK"nun 62. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının karar yerinde tartışılmaması,
2)Sanığın üzerine atılı iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından hüküm kurulurken; TCK"nun 116/2 ve 151/1. maddelerinde seçimlik cezalardan hapis cezası tercih edildiği halde, daha sonra bu hapis cezasının TCK"nun 50/1-a, 52/2. maddeleri uyarınca adli para cezasına çevrilmesi,
3)Yargılama giderinin, 6352 sayılı Yasa"nın 100. maddesi ile CMK"nun 324. maddesinin 4. fıkrasına eklenen cümle gereğince, 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun"un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan az olduğu ve bu nedenle sanığa yargılama gideri olarak yükletilemeyeceğinin gözetilmemesi,
4)Hırsızlık suçu bakımından Anayasa Mahkemesinin hükümden sonra 24/11/2015 tarih 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarih 2014/140 Esas 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 53. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararı kapsam ve içerik itibarıyla yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, aleyhe temyiz bulunmadığından yeniden hüküm kurulurken 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"un 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış haklarının gözetilmesine, 17/12/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.