Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2018/159 Esas 2018/1898 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/159
Karar No: 2018/1898
Karar Tarihi: 06.02.2018

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2018/159 Esas 2018/1898 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı işverenin, davacı çalışanın işe geri dönüş başvurusunu değerlendirmemesi sebebiyle ihbar tazminatı, yıllık izin ve fazla çalışma ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesi talebiyle açılan davada, mahkeme davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Ancak davalı işveren tarafından yapılan temyiz başvurusu sonucunda, Yargıtay dosyaya ilişkin olarak aşağıdaki kararları vermiştir:
1) Temyiz itirazlarının büyük bir kısmı reddedilmiştir.
2) Yıllık ücretli izin alacağının, fesih tarihindeki asgari ücret üzerinden hesaplanması gerektiği belirtilmiştir.
3) Fazla çalışma ücretinin, son ücrete değil, ait olduğu dönem ücretiyle hesaplanması gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, davacının geçmiş dönemlere ait ücreti bilinmediği durumlarda, asgari ücretle çalışan işçilerin ücreti oranında hesaplama yapılması gerektiği açıklanmıştır.
Kanun Maddeleri: İş Kanunu - Madde 17, Madde 40, Madde 61, Madde 66, Madde 71, İş Kanunu Yönetmeliği - Madde 15, Borçlar Kanunu - Madde 123, Madde 294.

22. Hukuk Dairesi 2018/159 E. , 2018/1898 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait iş yerinde 2005 yılının 12. ayından 2009 yılının 11. ayına kadar aralıksız çalıştığını, müvekkilinin askerlik yapmak için işten ayrıldığını, askerlik dönüşü işe geri alınması için başvuruda bulunduğunu ancak başvurusunu davalının değerlendirmeye almadığını ileri sürerek ihbar tazminatı ,yıllık izin ile fazla çalışma ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı şirket vekili, davacının iş sözleşmesini kendisinin tek taraflı olarak feshettiğini, davacının taleplerinin fahiş olduğunu, davacının çalışma saatleri dışında çalıştırılmadığını, fazla çalışmasının bulunmadığını, tüm izinlerini kullandığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Somut uyuşmazlıkta davacı asgari ücretle çalıştığını beyan etmiştir. Hal böyleyken dava konusu yıllık ücretli izin alacağının fesih tarihindeki asgari ücret üzerinden hesaplanması gerekirken 760,50 TL üzerinden hesaplanması hatalıdır.
3-Fazla çalışma ücretlerinin hesabı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma ücretinin son ücrete göre hesaplanması doğru olmayıp, ait olduğu dönem ücretiyle hesaplanması gerekir. Yargıtay kararları da bu yöndedir. Bu durumda fazla çalışma ücretlerinin hesabı için işçinin son ücretinin bilinmesi yeterli olmaz. İstek konusu dönemler açısından da ücret miktarlarının tespit edilmesi gerekir. İşçinin geçmiş dönemlere ait ücretinin belirlenememesi halinde, bilinen ücretin asgari ücrete oranı yapılarak buna göre tespiti gerekir.
Somut olayda; davalı işyerinde asgari ücretle çalışan davacının fazla çalışma alacağının, dönemsel ücrete göre değil de son ücreti üzerinden hesaplanması da hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 06.02.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.