Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2019/5106 Esas 2020/815 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 30/12/2016 tarih ve 2015/441 E.- 2016/638 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 13/07/2017 tarih ve 2017/683 E.- 2017/719 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği görülmüş, bazı noksanlıkların ikmali için mahalline gönderilen dosyanın eksikliklerin giderilmesinden sonra gönderildiği anlaşılmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; davalının 2014/04879-2 sayılı tasarımın sahibi olduğunu, davalı adına tescil edilen bu tasarımın yenilik ve ayırt edicilik niteliğinin bulunmadığını, tesettürlü bayanların tercih ettiği ve daha önceden piyasaya sunulan tunikler olduğunu, hükümsüz kılınması gerektiğini ileri sürerek davalıya ait 2014/04879-2 numaralı tasarımın hükümsüzlüğünü talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; dava konusu tasarımın yenilik ve ayırt edicilik vasfına haiz olduğunu, soyut ifadelerle hükümsüzlük talebinde bulunulduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; hükümsüzlüğü istenen ve delil olarak sunulan tasarımların ortak noktasının bluz/tunik ile birleşik yelek konseptinden ibaret olduğu, tasarım hukuku ile konseptin değil konsept sonucu ortaya çıkan görünümlerin korunduğu, bu bağlamda 2014/04879-2 tescil numaralı tasarımın davacı tarafından sunulan deliller karşısında görünümünün yeni ve ayırt edici olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, tüm dosya kapsamına göre; davacı vekilinin istinaf başvurusunun, dava konusu tasarımının yenilik ve ayırt edicilik niteliklerinin bulunduğunun mahkemece usulüne uygun şekilde yaptırılan uzman bilirkişi incelemesi ile tespit edilmiş olduğu, ilk derece mahkemesi kararının usul ve esas yönünden kanuna uygun olduğu gerekçesiyle esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, 690 sayılı KHK gereği harçtan muaf olduğundan davacıdan harç alımasına yer olmadığına, 03/02/2020 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.