Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/46207 Esas 2018/1892 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı ile davalı ... Genel Müdürlüğü vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı isteminin özeti:
Davacı , asıl işveren davalı ..."tan iş alan çeşitli alt işverenlerde 1990 yılında işe başlayıp 31/03/2013 tarihine kadar kesintisiz çalıştığını ancak hak ettiği kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ve yıllık ücretli izin alacaklarının ödenmediğini belirterek; kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık ücretli izin alacaklarının davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı cevabının özeti:
Davalılar, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, davacı ve davalı ... vekillerince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre; tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında kıdem ve ihbar tazminatının hesaplanmasına esas alınan ücret konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Kural olarak ücretin miktarı ve ekleri gibi konularda ispat yükü işçidedir. Tazminata esas alınacak olan ücretin tespitinde İş Kanunu"nun 32. maddesinde sözü edilen asıl ücrete ek olarak işçiye sağlanan para veya para ile ölçülebilen menfaatler göz önünde tutulur. Buna göre ikramiye, devamlılık arz eden prim, yakacak yardımı, giyecek yardımı, kira, aydınlatma, servis yardımı, yemek yardımı ve benzeri ödemeler tazminat hesabında dikkate alınır.
Somut olayda, davalı Truva Şirketi tarafından sunulan ve davacı tarafça da itiraza uğramayan ücret bordrolarının incelenmesinden davacıya her ay yol ve yemek ücreti tahakkuk ettirildiği, nitekim tanık anlatımları itibariyle de işverence yol ve yemek ücreti ödendiği anlaşılmaktadır. Bu durumda dosya içeriğine göre iş yerinde yemek ve yol yardımı uygulaması olduğu davacı tarafça ispatlandığından söz konusu menfaatlerin kıdem ve ihbar tazminatı hesabında esas alınması gerekirken yazılı gerekçe ile kabul edilmemesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3-Taraflar arasındaki bir diğer uyuşmazlık, işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait alacağı bulunup bulunmadığı noktasında toplanmaktadır.
Somut olayda, davacıya yirmi üç yılı aşkın tüm çalışma süresi boyunca yıllık izin hakkının kullandırılmadığı kabul edilerek yıllık izin ücreti alacağı hüküm altına alınmıştır. Ne var ki, bu denli uzun süre boyunca yıllık izin kullandırılmadığı yönündeki iddia hayatın olağan akışına uygun olmayıp, gerek 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 194. maddesi kapsamında davacının somutlaştırma yükümlülüğü gerekse aynı Kanun’un 31. maddesi kapsamında hakimin davayı aydınlatma yükümlülüğü bulunması karşısında davacı asilinin dinlenilmesi gerekliliği doğmuştur. Anılan sebeple, davacı asil 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 169. ve devamı maddeleri uyarınca, gerek kullandığı gerekse kullanmadığı yıllık ücretli izinlerin tarihleri, dönemleri ve süreleri konusunda ayrıntılı olarak beyanı alınmalı sonuca göre yıllık izin ücreti talebi ile ilgili değerlendirme yapılmalıdır. Eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması doğru olmamıştır.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 06.02.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.