Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının illali - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/11780 Esas 2019/14251 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının illali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Sanık ... ve suça sürüklenen çocuk ... hakkında kamu malına zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Suç tarihinde sanık ve suça sürüklenen çocuğun okulun kantinin camını kırmak sureti ile içeri girerek kasadaki 100 TL kadar bozuk para ile gıda malzemelerini çalmaları şeklinde gerçekleşen olayda, suç tarihi itibariyle 15-18 yaş grubunda bulunan suça sürüklenen çocuğun işlediği iddia olunan ve dosya kapsamı itibariyle kamu malına zarar verme suçu için 5237 sayılı TCK"nın 152/1-a ve 31/3. maddelerinde öngörülen cezaların miktar ve nev’i itibariyle tabi olduğu aynı Kanun"un 66/1-e, 66/2, 67/4. maddelerine göre hesaplanan 7 yıl 12 aylık zamanaşımı süresinin suçun işlendiği 26/11/2006 gününden inceleme tarihine kadar; sanık bakımından ise aynı Kanun"un 66/1-e ve 67/4. maddelerinde belirtilen 12 yıllık genel dava zamanaşımının, suçun işlendiği 06/02/2007 tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuk müdafiinin ve sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma sebebi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, suça sürüklenen çocuk ve sanık hakkında kamu malına zarar verme suçundan açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddesi uyarınca zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE,
2-Suça sürüklenen çocuk ... ve sanık ... hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 11.12.2012 tarih ve 2012/1247 Esas ve 2012/1842 Karar sayılı kararında da belirtildiği üzere; 5237 sayılı TCK"nın 143/1. maddesinde düzenlenen "suçların gece vakti işlenmesi"nin suçun daha ağır ceza verilmesini gerektiren nitelikli hali olması nedeniyle aynı Kanun"un 66/3. maddesi uyarınca dava zamanaşımı sürelerinin hesabında dikkate alındığında, suça sürüklenen çocuk bakımından TCK"nın 66/1-d, 66/2 ve 67/4. maddelerine göre hesaplanan 15 yıllık zamanaşımı süresinin dolmadığı belirlenerek yapılan incelemede,
Sanık ve suça sürüklenen çocuğun okulun içine girerek okuldan ve kantinden hırsızlık yaptıklarının anlaşılması karşısında; sanığın ve suça sürüklenen çocuğun eylemlerinin TCK"nın 142/1-a maddesinde tanımlanan suçu oluşturduğu gözetilmeden, suç vasfının nitelendirilmesinde yanılgıya düşülerek aynı Kanun"un 142/1-a-b maddeleri gereğince yazılı şekilde hüküm kurulması sonuca etkili görülmeyen fazlalık olarak kabul edilmiş; gerekçeli kararın hüküm fıkralarında suça sürüklenen çocuk ..."in isminin... olarak yazılması mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım hatası olarak görülmüş; TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının sanık ... hakkında uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 26/09/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.