Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 2018/424 Esas 2019/1156 Karar Sayılı İlamı

Hukuk Genel Kurulu
Esas No: 2018/424
Karar No: 2019/1156
Karar Tarihi: 12.11.2019

Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 2018/424 Esas 2019/1156 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava işçilik alacaklarının tahsiliyle ilgilidir. Mahkeme önce davanın kabulüne karar vermiştir fakat bu karar temyiz edilerek Yargıtay 22. Hukuk Dairesi tarafından bozulmuştur. Yerel mahkemenin önceki kararında direnilmiştir. Ancak davacı asil temyiz isteminden önce davacı feragat etmiştir. Feragat, davacının talepten kısmen veya tamamen vazgeçmesi olarak tanımlanmaktadır. Kesin hükmün sonuçlarını doğuracağı açıklanmıştır. Direnme kararı henüz kesinleşmediğinden, bu aşamada davadan feragat mümkündür. Bu durumun yerel mahkemece değerlendirilip karara bağlanması için direnme kararı bozulmalıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmuştur. Bu karara göre, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi uygulanmaktadır. 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 429. maddesi gereğince, davalı vekilinin temyiz istemine yer olmadığı belirtilmektedir. Kararda belirtilen kanun maddeleri şunlardır: HMK'nin 307. ve 311. maddeleri, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi, 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 429. maddesi.

Hukuk Genel Kurulu 2018/424 E. , 2019/1156 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasındaki "işçilik alacakları" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda Erzurum İş Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 02.12.2014 tarihli ve 2014/358 E., 2014/548 K. sayılı kararın temyizen incelenmesi davalı vekilince istenilmesi üzerine Yargıtay 22. Hukuk Dairesinin 20.04.2016 tarihli ve 2015/6765 E., 2016/11731 K. sayılı kararı ile bozulmuş, yeniden yapılan yargılama sonunda mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulunca dosya üzerinde yapılan ön inceleme sonunda gereği görüşüldü:
Dava, işçilik alacaklarının tahsili istemine ilişkindir.
Mahkemece davanın kabulüne dair verilen karar, davalı vekilinin temyizi üzerine Yargıtay 22. Hukuk Dairesince yukarıda esas ve karar numarası belirtilen karar ile bozulmuştur.
Yerel mahkemece önceki kararda direnilmiş, direnme kararını davalı vekili temyiz etmiştir.
Davacı asil temyiz isteminin Yargıtay Hukuk Genel Kurulunca görüşülmesinden önce verdiği 27.01.2017 havale tarihli dilekçesi ile davadan feragat ettiğini bildirmiştir.
Feragat, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun (HMK) 307. maddesinde, davacının talep sonucundan kısmen veya tamamen vazgeçmesi olarak tanımlanmış; 311. maddesinde ise feragatin, kesin hükmün sonuçlarını doğuracağı açıklanmıştır.
Hükmün kesinleşmesinden önceki herhangi bir aşamada davadan feragat edilebilir. Temyiz edilen ve fakat henüz Yargıtay Hukuk Genel Kurulunca görüşülmeyen bir direnme kararı, usul hukuku çerçevesinde kesinleşmiş olmadığından, bu aşamada davadan feragat mümkündür.
Böyle bir durumda, direnme kararı Hukuk Genel Kurulunca temyizen incelenemez.
Hükümden sonra ortaya çıkan ve temyiz incelenmesine usulen engel oluşturan bu durumun yerel mahkemece değerlendirilip karara bağlanması için direnme kararı bozulmalıdır.
S O N U Ç : Yukarıda belirtilen nedenlerle direnme kararının bu değişik gerekçe ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun geçici 3. maddesine göre uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 429. maddesi gereğince BOZULMASINA, istek hâlinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, bozma nedenine göre davalı vekilinin temyiz isteminin şimdilik incelenmesine yer olmadığına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 12.11.2019 tarihinde oy birliği ile kesin olarak karar verildi.