MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
(Tüketici Mahkemesi Sıfatıyla)


Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 09.10.2014 gününde verilen dilekçe ile geçici tescil olmazsa tazminat talebi üzerine bozma ilamına uyularak yapılan duruşma sonunda; davanın reddine dair verilen 11.07.2018 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, geçici tescil olmaz ise tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmü, davacı vekili temyiz etmiştir.
Davalı şirket yetkilisi, dosyanın Yargıtay’a gönderilmesinden sonra vermiş olduğu 11.07.2018 tarihli dilekçesi ile aleyhlerine açılan davayı kabul ettiğini bildirmiştir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu 308. maddesinde, kabul, davacının talep sonucuna, davalının kısmen veya tamamen muvafakat etmesi olarak tanımlanmış, 309 ve 311. maddelerinde ise feragat ve kabulün hüküm ifade etmesinin, karşı tarafın ve mahkemenin muvafakatine bağlı olmadığı ve kesin hükmün sonuçlarını doğuracağı; 310. maddesinde ise, hüküm kesinleşinceye kadar her zaman davayı kabulün olabileceği hükümleri düzenlenmiştir.
Şu halde; davalının davayı kabulüne ilişkin beyanının, HMK’nın 308. ve 311. maddeleri uyarınca sonuç doğurucu nitelikte olduğu anlaşılmış, Yargıtay İçtihatları Birleştirme Kurulu’nun 11.04.1940 gün ve 70 sayılı ve HGK’nun 21.11.1981 gün ve 1981/2-551 sayılı kararları uyarınca kabul davayı sona erdiren bir işlem olup, yargılamanın her aşamasında yapılabileceğinden, davalı şirket yetkilisinin davayı kabul beyanı hakkında bir karar verilmek üzere hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 12.12.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.