MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mühür Bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mersin 10. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 17/06/2010 tarihli, 2009/488 esas ve 2010/721 karar sayılı kararı ile sanık hakkında nitelikli hırsızlık ve mühür bozma suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerinin sanık tarafından temyizi üzerine dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na geldiği, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 06/08/2012 tarihli kararı ile “Hırsızlık” suçu için 6352 sayılı Kanun’un 2/1-2. maddesi uyarınca uyarlama yargılaması yapılmak üzere dosyanın Mahkemesine iade edildiği, mühür bozma suçu bakımından ise herhangi bir inceleme yapılmadığı, ancak Mahkeme’nin 2013/86 esas ve 2013/226 karar sayılı kararı ile sehven mühür bozma suçu yeniden ele alınarak yargılama yapıldığı, sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verildiği ve bu kararın 19/03/2013 tarihinde kesinleştiği, sanığın denetim süresi içinde işlediği ikinci suçtan dolayı yapılan yargılama neticesinde mahkumiyetine hükmolunarak hükmün açıklanması için Mersin 10. Asliye Ceza Mahkemesi’ne ihbarda bulunulduğu, Mahkemece duruşma açılarak sanık hakkında verilen hükmün açıklandığı anlaşılmakla; mühür bozma suçundan verilen ilk mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz talebi ile ilgili olarak Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından bir karar verilmediğinden, Mahkeme’nin 2013/86 esas ve 2013/226 karar sayılı “Hükmün açıklanmasının geri bırakılması” kararının hukuken yok hükmünde olduğu anlaşıldığından, sanığın 17/06/2010 tarihli ve 2009/488 esas, 2010 72 karar sayılı ilk mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz taleplerinin incelenmesinde;
“Mühür bozma“ suçunun yasa maddesinde öngörülen cezasının türü ve üst sınırı itibarıyla tabi olduğu, 5237 sayılı TCK"nin 66/1-e maddesinde öngörülen 8 yıllık asli dava zamanaşımının, kesici son işlem olan sanık hakkında ilk mahkumiyet hükmünün verildiği 17/06/2010 tarihinden, temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış, sanığın temyiz talepleri bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun’un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen asli zamanaşımı nedeniyle 5237 sayılı TCK"nin 66/1-e ve 5271 sayılı CMK"nin 223/8. maddeleri gereğince DÜŞMESİNE, 10/12/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.