Hakkı olmayan yere tecavüz ve mala zarar verme - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2016/12388 Esas 2018/2180 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/12388
Karar No: 2018/2180
Karar Tarihi: 28.02.2018

Hakkı olmayan yere tecavüz ve mala zarar verme - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2016/12388 Esas 2018/2180 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Karara göre, sanık taşınmazda el atmaya yönelik kararı delerek hak sahibinin malına zarar vermiş ve hakkı olmayan yere tecavüz etmiştir. Ancak infazın gerçekleşip gerçekleşmediği, taşınmazın hak sahibine teslim edilip edilmediği ve sanığın bu konuda bilgilendirilip edilmediği konularındaki belirsizlikler nedeniyle bu konuların araştırılması gerekmektedir.
Ayrıca, 6763 sayılı Kanun ile değişen Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253 ve 254. maddeleri gereğince uzlaşma girişiminde bulunulmadan yazılı şekilde hüküm kurulması gerektiği belirtilmektedir. Sanığın maddi durumunun zayıf olduğu ve adli para cezasının taksitlendirilmesi yönünde talepte bulunduğu anlaşıldığından, 1000 TL adli para cezası hakkında TCK.nun 52/4 maddesinin uygulanmaması kararlaştırılmıştır.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 290/1. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 154/1. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 73. maddesi
- 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253 ve 254. maddeleri
- TCK.nun 151/1. maddesi
- TCK.nun 52/4 maddesi
- 584

8. Ceza Dairesi 2016/12388 E. , 2018/2180 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakkı olmayan yere tecavüz ve mala zarar verme
HÜKÜM : Hükümlülük

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında, Çarşamba 2. İcra Hukuk Mahkemesinin 2012/403 esas sayılı dosyasında, el atmanın önlenmesine karar verilen taşınmaza tecavüz edildiğinden bahisle açılan davada, kararın infaz edilip edilmediği, taşınmazın hak sahibine teslim edilip edilmediği, teslim edilmiş ise sanığın usulüne uygun şekilde, resmen bilgisine ulaştırılıp ulaştırılmadığı, infaz evrakı da getirtilip incelenerek, infaza rağmen tecavüzün saptanması halinde, sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK.nun 290/1. maddesinde düzenlenen suçu oluşturup, oluşturmadığı tartışılmadan yazılı şekilde karar verilmesi,
Kabul ve uygulamaya göre de;
a-) 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMUK.nun 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanığa isnat edilen TCK.nun 151/1. madde kapsamındaki mala zarar verme suçunun; ve hüküm tarihinde yürürlükte bulunan 5841 sayılı Kanun"un 1. maddesiyle değişik 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 154/1. maddesi uyarınca sanık hakkında suçun 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 73. maddesi gereğince şikayete bağlı hale getirilmesi karşısında, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 253 ve 254. maddeleri gereğince uzlaşma girişiminde bulunulmadan yazılı şekilde hüküm kurulması,
b-) Sosyal ekonomik durumuna göre, sanığın maddi durumunun zayıf olduğu ve adli para cezasının taksitlendirilmesi yönünde talebinin bulunduğu anlaşıldığından; 1000 TL adli para cezası hakkında TCK.nun 52/4 maddesinin uygulanmamasına karar verilmesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 28.02.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.