MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : 5237 sayılı TCK’nın 157/1, 53, 52/2, 58 maddeleri gereğince mahkumiyet (2 kez)


Sanık ...’in dolandırıcılık suçundan, TCK"nın 157/1, 53, 52/2, 58 maddeleri gereğince iki kez cezalandırılmasına dair Bozüyük 1. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 21/03/2018 tarih ve 2017/449 esas, 2018/217 karar sayılı kararı aleyhine vaki temyiz istemi üzerine, onama talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 10/07/2018 gün ve 2018/53577 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmiş, Dairemizin 18/02/2020 gün ve 2018/5091 Esas, 2020/2253 sayılı kararıyla hükümlerin onanmasına karar verilmiştir.
6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına ve Basın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanun"un yürürlüğe girmesi üzerine anılan kanunun 99. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesi uyarınca Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından yapılan itiraz üzerine dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 24/06/2020 tarihli ‘Bozüyük 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/03/2018 tarihli ve 2018/217 esas, 2018/217 karar sayılı kararında, tekerrüre esas alınan Bursa 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2009/566 esas sayıl dosyanın, daha sonra yargılamanın yenilenmesi ile ele alındığı, 2016/366 esas sayılı dosya üzerinden devam ederek 14/12 2016 tarihinde kesinleştiği, dolayısıyla tekerrüre esas alınan bu ilamın kesinleşme tarihinin, Bozüyük 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/03/2018 tarihli ve 2018/217 esas sayılı dosyanın suç tarihinden sonra olduğunun anlaşıldığı, sanığın sabıkasında tekerrüre esas başka bir ilamın bulunmadığı, bu nedenle TCK"nın 58. Maddesinde düzenlenen tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağı’ gerekçesiyle yapılan itirazı üzerine dosya incelenerek gereği düşünüldü.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın itiraz delikçesinde ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden, itirazın KABULÜNE,
Dairemizin 18/02/2020 gün ve 2018/5091 Esas, 2020/2253 karar sayılı kararının KALDIRILMASINA,
Sanığa atılı dolandırıcılık suçunun 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. ve 254. madde fıkraları gereğince uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, dosyanın uzlaşma bürosuna tevdii edildiği ancak; uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın .... Köyüne giderek kendisini ... olarak tanıtıp, .... İnşaat Şantiyesinde çalıştığını ve Çarşamba günü sünnet düğünü yapacağından bahisle hayvan almak istediğini söyleyerek katılanlar ... ve ..."dan 4"er adet küçükbaş hayvan satın aldığı ve karşılığında katılan ..."e 2.650,00 TL, katılan ..."a da 2.000,00 TL hayvan bedelini iki gün sonra vereceğini söyleyerek hayvanları alıp götürdüğü, belirlenen günde hayvan bedellerini ödememesi üzerine katılanların şantiyeye giderek ..."i sordukları, öyle biri olmadığını öğrenmeleri üzerine şikayetçi oldukları ,sanığın bu şekilde üzerine atılı suçu işlediği iddia edilen somut olayda; sanık savunması, katılan beyanları, tanık anlatımı ve tüm dosya kapsamından sanığın üzerine atılı suçu işlediğine ilişkin mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın suçsuz olduğuna, hakkında beraat kararı verilmesi gerektiğine dair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 08/04/2008 tarih ve 57/74 E.-K. sayılı kararında da vurgulandığı üzere ve 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesine göre, suç tarihinden sonra kesinleşen ilamların tekerrüre esas alınamayacağı dikkate alınarak, sanık hakkında, Bursa 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2009/566 esas sayıl dosyasının, daha sonra yargılamanın yenilenmesi ile ele alındığı, 2016/366 esas sayılı dosya üzerinden devam ederek 14/12 2016 tarihinde kesinleştiği,suç tarihinden sonra kesinleşen sayılı ilamının tekerrüre esas alınamayacağı ve sanığın suç tarihinden önce kesinleşen ve tekerrüre esas başkaca ilamının da bulunmadığı gözetilmeden, sanığın cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkralarından sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin bölümün tamamen çıkarılması suretiyle hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 06/10/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.