MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 28/05/2015 tarih ve 2012/191-2015/383 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacı şirkete ait makinanın davalı şirket nezdinde Makine Kırılması Sigorta Poliçesi ile sigortalandığını, makinanın çalışırken motor ve hidrolik pompa kısmında hasar oluştuğunu, meydana gelen hasarın davalıya bildirildiğini, onarım bedelinin 110.000,00 TL olduğunu iddia ederek şimdilik 30/09/2011 tarihinden itibaren 10.000,00 TL’nin işleyecek ticari faiz ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiş, 26/07/2013 tarihli ıslah dilekçesi ile 90.000,00 TL’nin davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, hasarın aşınma ve yıpranma kaynaklı olduğunu, teminat kapsamı dışında olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; teminat kapsamında oluşan hasarın 29.385,65 TL olduğu, diğer hasarların teminat kapsamı dışında olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile 29.385,65 TL’nin temerrüt tarihi olan 05.11.2011 tarihinden itibaren işleyecek ticari faiz ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 8,20 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 22/10/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.