Silahlı terör örgütüne üye olma - Yargıtay 16. Ceza Dairesi 2019/9027 Esas 2020/4515 Karar Sayılı İlamı

16. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9027
Karar No: 2020/4515
Karar Tarihi: 29.09.2020

Silahlı terör örgütüne üye olma - Yargıtay 16. Ceza Dairesi 2019/9027 Esas 2020/4515 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanık hakkında silahlı terör örgütüne üye olma suçundan mahkumiyet kararı vermiş ve yapılan incelemede delillerin yeterli olduğu sonucuna varmıştır. Ancak, ByLock kullanıcısı olduğunu belirleyen tespit tutanağı olmaması sonucun etkisini azaltmıştır. Mahkeme sürecindeki usuli işlemlerin kanuna uygun olduğunu, delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğini ve vicdani kanının kesin olduğunu belirlemiştir. Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığı için işin esasına geçilmiştir. Ancak, örgüt mensubu olduğu kabul edilen sanık hakkındaki cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilirken, sadece TCK'nın 58/9 maddesi gösterilmemesi ve TCK'nın 58/6 maddesi gereğince tekerrür uygulanması kararı verilmesi kanunsuzdur. Bu nedenle, mahkeme kararı BOZULMAKTA ve yeniden yargılamaya gerek kalmaksızın düzeltilecektir. Kanun maddeleri ise TCK'nın 314/2, 3713 sayılı Kanunun 5/1, TCK'nın 53/1-2-3, 58/9-6, 62 ve 63'tür.

16. Ceza Dairesi 2019/9027 E. , 2020/4515 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ceza Dairesi
İlk Derece Mahkemesi : Erzurum 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 09.05.2019 tarih ve 2019/30 - 2019/122 sayılı kararı
Suç : Silahlı terör örgütüne üye olma
Hüküm : TCK’nın 314/2, 3713 sayılı Kanunun 5/1, TCK’nın 53/1-2-3, 58/9-6, 62 ve 63. maddeleri uyarınca
mahkûmiyet kararına ilişkin istinaf başvurusununesastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle;
Temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebebine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Tüm dosya kapsamı gözetilerek diğer delillerin atılı suçun sübutu için yeterli olduğu görülmekle, sanığın ByLock kullanıcısı olduğunu bildiren ayrıntılı ByLock tespit ve değerlendirme tutanağı olmadan karar verilmesi sonuca etkili bulunmamıştır.
Yargılama sürecindeki usuli işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, hükme esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğinin belirlendiği, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde eksiksiz olarak sergilendiği, özleri değiştirmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, yaptırımların kanuni bağlamda şahsileştirilmek suretiyle uygulandığı anlaşılmakla; sanık müdafiinin temyiz dilekçesinde ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmediğinden CMK’nın 302/1. maddesi gereğince temyiz davasının esastan reddine, ancak;
Örgüt mensubu olduğu kabul edilen sanık hakkında verilen cezanın, mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilirken uygulama maddesi olarak karar yerinde doğrudan ve yalnızca TCK’nın 58/9 maddesinin gösterilmesi gerekirken, anılan maddenin dışında uygulama yeri bulunmayan TCK’nın 58/6 maddesi gereğince tekerrür uygulanmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle BOZULMASINA, ancak bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmeden CMK"nın 303/1-c maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün tekerrür ile ilgili B. fıkrasındaki “delaletiyle TCK"nın 58/6 maddesi.” ibaresinin çıkarılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Erzurum 2. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin bilgi için Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 29.09.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.