MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 13/07/2017 tarih ve 2016/201 E- 2017/331 K. sayılı kararın taraf vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 24/04/2019 tarih ve 2017/1669 E- 2019/491 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, asıl ve birleşen davalarda, davacının 2015/03873 sayılı endüstriyel tasarım tescil başvurusunun yayınına, davalı şirket tarafından yapılan itirazın diğer davalı TPMK YİDK tarafından 2016/T-126 sayılı karar ile kısmen kabul edilerek, davacının 4, 8, 11, 13, 14, 15, 18 ve 20 numaralı tasarımlar yönünden başvurusunun reddine karar verildiğini, davacı tasarımları ile itiraza mesnet tasarımların farklı olduğunu ileri sürerek, davalı TPMK YİDK"nin anılan kararının iptaline karar verilmesini istemiştir.
Davalı TPMK vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı Şirket vekili, davacı tasarımlarının yenilik ve ayırt edicilik vasfını taşımadığını, davada kendilerine husumet düşmediğini savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, davacının 2015/03873 sayılı tasarımlarından 4, 13 ve 20 numaralı tasarımların yenilik ve ayırt edicilik vasfını taşıdığı, diğerlerinin bu vasıfları taşımadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile TPMK YİDK"nin 2016/T-126 sayılı kararının 4, 13 ve 20 numaralı tasarımlar yönünden iptaline, fazlaya dair istemlerin reddine karar verilmiştir.
Bu karara karşı, taraf vekilleri istinaf başvurusunda bulunmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce, mahkemece hükme esas alınan raporun yeterli olmadığı gerekçesiyle duruşma açılıp yeni bilirkişi raporu alınarak alınan rapor doğrultusunda davacının 4, 13 ve 20 numaralı tasarımlarının yenilik ve ayırt edicilik vasıflarını taşıdığı, diğerlerinin bu vasıfları taşımadığı gerekçesiyle ilk derece mahkemesi kararı kaldırılarak davanın kısmen kabulü ile davalı TPMK YİDK"nın 2016/T-126 sayılı kararının konusunu oluşturan 2015/03873 sayılı tasarım başvurusunun 4, 13, 20 numaralı istemleri yönünden kısmen iptaline, fazlaya ilişkin taleplerin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalılar vekilleri temyiz etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK"nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK"nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalılar vekillerinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 10,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalılardan ayrı ayrı alınmasına, 03/02/2020 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.