Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet
Temyiz Edenler: Sanık müdafii, katılan vekili

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ... ile birlikte aynı dosyada yargılanan diğer sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan 26.01.2016 tarih 2015/600-2016/65 sayılı karar ile CMK’nın 223/2-e maddesi gereğince beraat hükmüne yönelik gerek sanık ... müdafii gerek katılan ... vekilinin temyiz taleplerinin bulunmaması nedeniyle sanık ... hakkında kurulan 26.01.2016 tarih 2015/600-2016/65 sayılı mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafii ve katılan ... vekilinin temyiz istemleri ile sınırlı olarak yapılan incelemede:
Olay günü 23:20 sıralarında, aydınlatması olmayan meskun mahalde toplam yol platform genişliği 12 metre olan üç şeritli kuru asfalt yolda 0,03 promil alkollü vaziyette olan sanık ... sevk ve idaresindeki aracıyla seyir halindeyken olay mahalli olan kontrolsüz kavşağa geldiğinde geniş manevra ile sola dönüş yaptığı sırada aracının sağ arka köşe kısımlarına kendisiyle aynı istikamette arkasında seyir halinde olan ...‘nun sevk ve idaresindeki aracının sol ön köşe kısımlarıyla çarpması ile ...‘nun kullandığı aracın savrularak sağ ön köşe kısımlarıyla kavşakta diğer araçların geçmesini bekleyen ... idaresindeki aracın sol yan kısmına çarptığı, sanık ..."nın asli kusurlu olarak ...‘nun ve aracında bulunan ..."nın basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde, ..."in ise ise basit tıbbi müdahale ile giderilemez, yaşamsal tehlike geçirecek, ağır 4. derece kemik kırığı ve yüzde sabit iz oluşacak şekilde yaralanmasına neden olduğu olayda; mahkemenin kusur durumuna ilişkin kabulünde bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamede bu konuda bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, kusur değerlendirilmesinin yanlış yapıldığına, verilen kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna, katılan vekilinin sanığa az ceza verildiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine ve adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 2 ile numaralandırılan 4. paragrafının hükümden çıkarılarak yerine “sanığın kişilik ve sosyal özellikleri nazara alınarak, sanığa verilen hapis cezasının TCK"nın 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 300 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 6000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına,” ibresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.