MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi


Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 11/07/2011 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 16/06/2015 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı ... vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, Türk Medeni Kanununun 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması istemine ilişkindir.
Davacı, maliki olduğu 1401 parsel sayılı taşınmazda evi olduğunu, kendisine ait taşınmazın yolunun bulunduğunu ancak araç geçişi için uygun olmadığını, bu nedenle 1401 parsel sayılı taşınmazı lehine, 1402 parsel sayılı taşınmazdan geçit hakkı kurulmasını talep ve dava etmiştir.
Davalı ... vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulü ile davacıya ait 1401 parsel sayılı taşınmaz lehine davalılar adına kayıtlı 1402 parsel sayılı taşınmazdan 11.03.2015 tarihli bilirkişi raporu ve eki krokilerinde D1 harfi ile gösterilen 90,15 m²"lik kısımdan geçit hakkı kurulmasına karar verilmiştir.
Hükmü, davalı ... vekili temyiz etmiştir.
Bu tür davalar ülkemizde arazi düzenlenmesinin sağlıklı bir yapıya kavuşmamış olması ve her taşınmazın yol ihtiyacına cevap verilmemesi nedeniyle zorunlu olarak açılmaktadır. Geçit hakkı verilmesiyle genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısı sağlanır. Uygulama ve doktrinde genellikle bunlardan ilkine “Mutlak geçit ihtiyacı” veya “Geçit yoksunluğu”, ikincisine de “Nispi geçit ihtiyacı” ya da “Geçit yetersizliği” denilmektedir.
Somut olaya gelince; davacının maliki olduğu 1401 parselin paftasında ve hükme esas alınan bilirkişinin 11.03.2015 tarihli rapor ve krokisinde görüldüğü üzere yola cephesi bulunduğundan, Medeni Kanununun 747. maddesinde öngörülen mutlak ya da nisbi geçit ihtiyacından bahsedilemez. Diğer taraftan zemindeki olumsuz şartların fedakarlığın denkleştirilmesi ilkesi gereği davacı tarafından izale edilmesi gerektiği düşünülmeden yazılı şekilde geçit irtifakı tesisine karar verilmesi doğru görülmemiş, hükmün bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı ... vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan harcın istek halinde yatırana iadesine, 11.12.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.