Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 62, 51/1-3-7. maddeleri gereğince mahkumiyet


Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
22.04.2014 günü saat 20.35 sıralarında, çift şeritli yol platform genişliği 10 metre olan üç yönlü (T) kavşak ve aydınlatması bulunan düz eğimsiz kuru asfalt zeminde, meskun mahalde, sanık sevk ve idaresindeki otomobili ile ... Caddesi istikametinden İstasyon caddesi istikametine seyir halinde iken olay mahalli olan kontrolsüz kavşağa geldiğinde, karşı yönden şerit ihlali yaparak kendi şeridi üzerinde bisikletleriyle seyretmekte olan ..."ın bisikletine otomobilinin sol ön tamponu, ..."ın bisikletine ise sağ ön tamponu ile çarpması neticesinde sanığın tali kusurlu olarak ..."ın basit tıbbi müdahale ile giderilemez, hayat fonksiyonlarına etkisi orta 2. derecede etkileyecek kemik kırığı oluşacak, ..."ın ise basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanmasına neden olduğu olayda,
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanığın beraat etmesi gerektiğine yönelik temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Hakkında tayin edilen hapis cezası ertelenen sanığın, denetim süresi iyi halli olarak geçirildiği takdirde, cezanın infaz edilmiş sayılacağı ihtarı yapılırken dayanak kanun maddesi olan TCK"nın 51/8. maddesinin belirtilmemesi suretiyle CMK’nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi,
2-Yerel mahkemece, CMK’nın 231/11. maddesi uyarınca; hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleşmesine müteakip denetim süresi içerisinde işlenen suçun kasten işlenebilen bir suç olması gerektiği gözetilmeden, sanık tarafından işlenen taksirle yaralama suçundan ötürü mahkemesine ihbarda bulunulması,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 10. fıkrasının başına “TCK’nın 51/8. maddesi gereğince,”
ibresinin eklenmesi ve 12. fıkrasının hükümden çıkarılarak hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.