Tehdit - hakaret - yaralamaya teşebbüs - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/11860 Esas 2020/8767 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/11860
Karar No: 2020/8767
Karar Tarihi: 06.07.2020

Tehdit - hakaret - yaralamaya teşebbüs - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/11860 Esas 2020/8767 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanık hakkında yapılan tehdit suçundan verilen mahkumiyet kararı, uzlaştırma hükümleri çerçevesinde tekrar değerlendirilip belirlenmesi gerektiği gerekçesiyle bozulmuştur. Aynı dosya kapsamında, sanıkların birbirlerine yönelik hakaret eylemlerinden kurulan ceza verilmesine yer olmadığına dair hükümler ise kabul edilmiştir. Yaralamaya teşebbüs suçundan kurulan beraat kararı da, sanığın hukuki yararının bulunmaması nedeniyle onanmıştır. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri ise şöyledir: 5320 sayılı Kanunun 8/1, 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi, 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK\"nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkrası, TCK\"nın 106/1. maddesi, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 2 ve 7. maddeleri, 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi.

4. Ceza Dairesi 2016/11860 E. , 2020/8767 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, hakaret, yaralamaya teşebbüs
HÜKÜMLER : Beraat, mahkumiyet, ceza verilmesine yer olmadığı

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü;
1-Sanık ...’ın müşteki ...’e karşı yaralamaya teşebbüs suçundan kurulan beraat kararının gerekçesine yönelik bulunmayan temyizde sanığın hukuki yararının bulunmadığı anlaşıldığından,
5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca, sanık ...’ın TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
2-Sanık ... ... hakkında katılan ...’a karşı hakaret eyleminden kurulan beraat, sanıklar ... ve ...’ın birbirlerine karşı hakaret eylemlerinden kurulan ceza verilmesine yer olmadığına dair hükümlerin temyizinde;
Eylemlere ve yükletilen suçlara yönelik katılan sanık ...’ın temyiz iddiaları yerinde görülmediğinden, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA,
3-Sanık ...’ın müştekiler ... ve ...’e karşı tehdit suçundan kurulan mahkumiyet kararının temyizine gelince;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanığa isnat edilen TCK"nın 106/1. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunduğu anlaşılmış olmakla, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 2 ve 7. maddeleri de gözetilerek, uzlaştırma işlemi uygulanarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun bu kapsamda tekrar değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan HÜKMÜN 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 06/07/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.